کیوریاسیتی با موفقیت پرتاب شد/ اینفوگراف

در میان اجرام منظومه شمسی، سیاره مریخ از جایگاه ویژه‌ای برای انسان‌ها برخوردار است. موقعیت این سیاره در لبه خارجی کمربند حیات منظومه شمسی و شواهد متعدد یافت‌شده در کاوش‌های قبلی که از جریان داشتن آب مایع بر سطح این سیاره در گذشته دور حکایت دارد، این احتمال را مطرح کرده که آیا در زمان‌های بسیار دور (چند میلیارد سال پیش) این سیاره میزبان حیات (حتی در ساده‌ترین نوع) بوده و آیا می‌توان بقایایی از این حیات را پیدا کرد یا خیر. آزمایشگاه علمی مریخ، ام.اس.ال که کیوریاسیتی (به معنی کنجکاوی) نام گرفته، روباتی عظیم‌الجثه است که برای پاسخ به این سوال خاص ساخته شده است. (برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید).

برای این کار، کیوریاسیتی ابتدا باید سفری 9 ماهه را با موفقیت پشت سر بگذارد، سفری که از چند روز پیش با قرار دادن سوخت پلوتونیومی در محفظه تولید انرژی این روبات آغاز شد و تا هفته دوم مرداد ماه آینده که این کاوشگر در مانوری حیرت‌انگیز از جرثقیلی معلق در هوا به سطح فرود خواهد آمد، ادامه خواهد یافت. پس از پایان این سفر نفس‌گیر، ماموریت روبات کیوریاسیتی آغاز می‌شود. برای آغاز سفر، همان‌طور که در اینفوگراف زیر مشاهده می‌کنید، روبات و تجهیزات همراه آن (شامل موتورهای پیمایش در مدار انتقالی، سپرهای حفاظتی، چرت فرود و سامانه جرثقیل فضایی) در محفظه بار موشک اطلس-پنج قرار می‌گیرند. (برای مشاهده اینفوگراف در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید).

این موشک که یکی از قوی‌ترین پرتاب‌گرهای ماهواره در سطح جهان به شمار می‌رود، کارنامه موفقی دارد و پس از چند مانور تغییر مدار که نزدیک به 43 دقیقه به طول می‌انجامد، کاوشگر را در مسیر ورود به مدار انتقالی آزاد می‌کند. (برای مشاهده اینفوگراف در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید)

پس از آن، نوبت به مسافرت 9 ماهه در مدار انتقالی هوهمن است. اقتصادی‌ترین روش سفر به مریخ، استفاده از جاذبه خورشید برای رسیدن به سیاره سرخ است. در این روش، ماهواره در مداری بیضوی به دور خورشید سفر می‌کند که حضیض آن در زمان پرتاب (روی زمین) و اوج آن در لحظه فرود (روی مریخ) قرار دارد. موتورهای کاوشگر، سرعت فضاپیما را حدود 3 کیلومتر بر ثانیه نسبت به زمین افزایش می‌دهند (اولین تصحیح مداری) تا با استفاده از سرعت هم‌جهت 30 کیلومتر بر ثانیه‌ای زمین، کاوشگر را در مدار انتقالی قرار دهند. شش مانور تصحیح مداری در طول مسیر پیش‌بینی شده تا فضاپیما در مسیر مناسب به مریخ نزدیک شود. در سه مانور تصحیح مداری آخر، فضاپیما حدود 2.5 کیلومتر بر ثانیه دیگر به سرعتش می‌افزاید تا بتواند وارد مدار مریخ شود. (برای مشاهده اینفوگراف در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید).

پس از آن، فضاپیما به درون جو مریخ تغییر مسیر می‌دهد و پس از اصطکاک شدید با جو رقیق این سیاره که از سرعت آن می‌کاهد، به کمک چتر فرود به ارتفاع و سرعت مناسب برای فرود کنترل‌شده می‌رسد. رادارهای کاوشگر، بهترین محل فرود را در دهانه برخوردی گیل شناسایی کرده و مجموعه به آن‌جا هدایت می‌شود. موتورهای فرود جرثقیل روشن شده و در ارتفاع حدود 20 متری از سطح مریخ، روبات کیوریاسیتی با سرعت کمتر از 1 متر بر ثانیه فرود می‌آید. این مرحله یکی از مهم‌ترین مراحل این ماموریت است، چرا که نه‌تنها سلامت ابزارهای این کاوشگر را تامین می‌کند، که اولین آزمایش برای سیستم فرود فضاپیماهای سرنشین‌دار آینده است که قرار است انسان را به سلامت بر سطح مریخ فرود آورد. (برای مشاهده اینفوگراف در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید)

اگر همه این مراحل با موفقیت به پایان رسید، کیوریاسیتی حداقل 98 هفته فرصت خواهد داشت تا ماموریت خود را با استفاده از 10 ابزار علمی به انجام برساند. در روزهای آینده، مطالب مفصل‌تری در مورد این روبات، تجهیزات و ماموریت آن خواهیم نوشت.
5353