نزديک تر که مي شوي آدم ها را مي بيني که دسته دسته خود را به قله کوه صعب العبور مي رسانند و آنجا که مي رسي رو به قبله به ياد آدم و حوا ناخودآگاه دست به تضرع و مناجات بلند مي کنند.
آدم هاي احرام بسته همچون پدر، خدا را مي خوانند و از خطاها طلب عفو دارند. خودشان غافلند از اينکه از دور چه ديدني هستند و همچون برف سپيدي به چشم مي آيند.
جبل الرحمه ظهر عرفه کاملا سپيد پوش خواهد شد. اين کوه همان جايي است که زمزمه جاودانه عرفه امام حسين(ع) به گوش مي رسد. اينجا همان جايي است که سالار شهيدان رو به کعبه از اشک عرفات را سيراب کرد.
سپيدي اين کوه از خود نيست، نوري از آن مناجات است.
/2727
نظر شما