شهید چمران در مخالفت با استعفای دولت موقت: من امام را تنها نمی گذارم

به گزارش خبرآنلاین دکتر احمد کاویانی در زمانی که دکتر چمران معاون نخست وزیر (بازرگان) در امور انقلاب بوده، مسئول دفتر شهید چمران بوده است.

حضور دکتر چمران در دولت موقت

وی در مورد حضور دکتر چمران در دولت موقت می گوید: «خب دولت موقت در شروع کارش هنوز خراب نشده بود. این ها دولت انقلاب بودند و طبعاً، هم حضرت امام (رحمة الله علیه) دکتر چمران را می شناختند و هم آقای مهندس بازرگان با دکتر آشنایی داشتند. به هر حال دکتر شخصیتی بود که در خارج کشور فعالیت هایی داشت و لذا از ایشان خواستند که بشود معاون نخست وزیر دولت موقت در امور انقلاب. حالا این انتصاب با اشاره حضرت امام بوده یا نه، من بی خبرم. اما گمان می کنم که این انتصاب با نظر حضرت امام بوده است. چون دکتر چمران از طریق حاج سید احمد آقا با حضرت امام مرتبط بود، دکتر زیاد به حضور امام می رسید. ارتباط حاج سید احمد خمینی هم که با دکتر بسیار زیاد بود به حدی که گاهی اوقات شب ها را در نزد دکتر و در دفتر کار ایشان در نخست وزیری استراحت می کرد. حاج احمد آقا از آن افرادی بود که گاهی شب ها پس از رفتن ما و تعطیلی کار به سراغ دکتر می آمد و با ایشان بود و صبح می رفت. لذا نحوه ارتباط دکتر با بیت حضرت امام مشخص است.» (روزنامه کیهان، 31/3/83، صفحه9)

مخالفت چمران با مهندس بازرگان در ماجرای کردستان

دکتر کاویانی می گوید: «زمانی بود که یک هیئت دوستی و آشتی توسط مهندس بازرگان به کردستان فرستاده شده بود که فروهر و دوستانش بودند. دکتر چمران با این قضیه به شدت مخالف بود و می گفت:"این کار را نکنید. ما داریم ریشه این قضیه را می کنیم و به مرز می رسیم. و این کار شما باعث می شود تا این ریشه باقی بماند."

 من در جریان این پیغام ها بودم. به خود من چندین بار از دفتر مهندس بازرگان گفته شد که به دکتر بگویید برگردد. و دکتر برنگشته بود تا آن روز. مهندس بازرگان و دکتر چمران روی سکویی نشستند و بحثشان شروع شد. مهندس بازرگان گفت: "من به تو پیغام دادم برگرد. چرا برنمی گردی؟" ایشان پاسخ داد: " این کار تو اشتباه است." و حرفشان بالا گرفت. البته دکتر اصلاً اهل مجادله نبود، اما آن روز حرفشان بالا گرفت. اگر دکتر می خواست از جهت سیاسی، لیبرالیسم نهضت آزادی را دنبال کند، همان کاری را که مهندس بازرگان می گفت می کرد.»

مخالفت چمران در ماجرای لانه جاسوسی

دکتر کاویانی به عنوان رئیس دفتر دکتر چمران، می گوید: « بعد از سیزدهم آبان 1358 وقتی لانه جاسوسی آمریکا فتح شد، دولت موقت عکس العمل نشان داد و روز بعد جملگی اعلام استعفا کردند. خب ما در نخست وزیری مستقر بودیم و صبح روز چهاردهم آبان که در دفتر حاضر شدیم، دستور دولت موقت را دیدیم که گفته بودند همه افراد کارها را رها کنند و بروند، چون دولت استعفا داده است. دکتر آمد و ما خبر را به ایشان دادیم. دکتر گفت: "خب شما هم بساطتان را جمع کنید و بروید."

ما شروع کردیم به جمع آوری وسایلمان و دفتر، دکتر هم رفت. حدود ساعت 4یا5 عصر بود که دکتر برگشت. من رفتم گزارش جمع آوری وسایل و دفتر را به دکتر بدهم که ایشان به بنده فرمود:" عزیز، نمی خواهد ادامه بدهید."

من با تعجب پرسیدم: "چرا؟ همه در حال رفتن هستند."

دکتر فرمود: " نه، شما وسایلتان را جمع نکنید، برگردید سرکارتان. ما نمی رویم."

پرسیدم: "موضوع چیست؟"

دکتر جواب داد: "من امام را تنها نمی گذارم."

می خواهم به آن هایی که می گویند دکتر در خط نهضت آزادی بود بفهمانم که دکتر در چنین دو راهی مشخصی که می تواند به خط نهضت آزادی یا خط امام برود، با قاطعیت و صلابت نهضت آزادی را نادیده می گیرد و کنار امام می ماند و اعلام می کند من امام را تنها نمی گذارم.» (کیهان، 31/3/83، صفحه9)

/6262