تازه‌های فناوری

خرس امدادگر
در حالی‌که هواپیماهای بدون سرنشین، خلبانان خود را کنار گذاشته‌اند، یک روبات ارتش آمریکا می‌تواند کاری مشابه را برای امدادگران انجام دهد.

این روبات انسان‌نما قادر است قربانیان حوادث معدن، میدان جنگ، محیط‌های سمی و مناطق زلزله‌زده را مکان‌یابی کند. بنا به اعلام صنایع روباتیک وکنا، این روبات سپس می‌تواند آنها را بلند کرده و برای نجات قربانیان، آنها را در مسیرهای بسیار طولانی حمل کند. روبات انسان‌نما این کار را بدون به خطر انداختن جان دیگران انجام می دهد.

این اتفاق می‌تواند عملیات جستجو و نجات را آسان‌تر کند و از زمان صرف‌شده برای فعالیت‌های نیروهای ارتش، پلیس و اورژانس که با به‌خطر انداختن جان خود انجام می‌دهند، بکاهد. بسیاری از مدال‌های شجاعت بعد از مرگ این نیروهای فداکار به آنها اهدا می‌شود.

از این روبات امدادگر که خرس نام گرفته، تاکنون 9 نمونه ساخته شده که که از قابلیت‌هایی مانند مقاومت در برابر انفجار و آتش، استحکام بالا، سرعت بیشتر، انرژی بیشتر برای طی مسافت‌های طولانی ،باتری‌های ضدآتش و چالاکی بیشتر بهره‌مند هستند. به گفته سازنده این روبات‌ها، نسخه‌های اولیه کنونی، بدن مقاومی دارد که با انرژی آب کنترل می‌شود و می‌تواند تا 240 کیلوگرم بار را تحمل کند.

اما هنوز نمی‌توان آتش‌نشان‌ها را کنار گذاشت. وکنا هنوز در حال کار بر روی توانایی‌های این روبات است تا بتواند در محیط‌های پیچیده‌تر جسجو کند و قابلیت همکاری متقابل انسان و روبات را بالا ببرد. این طرح توسط مرکز تحقیقات تکنولوژی پیشرفته و مسافت‌سنج ارتش آمریکا حمایت می‌شود.

نمایشگرهای انعطاف‌پذیر
فرآیند جدید تولید صفحات نمایشگر می‌تواند شیوه تماشای تلویزیون شما را برای همیشه تغییر دهد. در این شیوه، دیودهای ساطع‌کننده نور (ال.ای.دی) غیرآلی جدیدی تولید می شود که بسیار ریزتر، باریک‌تر و درخشان‌تر از ال.ای.دی‌های قدیمی است.

این طرح توسط جان راجرز، استاد علوم و مهندسی مواد دانشگاه ایلی‌نوی و با همکاری گروهی از متخصصان دانشگاه نورث‌وست، موسسه محاسبات اجرایی در سنگاپور و دانشگاه شینهوای ژاپن انجام شده است.

ال.ای.دی‌های غیرآلی شفاف و پایدارترند، اما ضخامت آنها بیشتر و تولیدشان، هزینه‌بر و دشوار است؛ درحالی‌که ال.ای.دی‌های آلی (او.ال.الی.دی) ارزان‌ترند و علاوه بر روش ساده‌تر تولید، می‌توانند در سطوح انعطاف‌پذیر قرار گیرند. روش جدید، ویژگی‌های مطلوب این دو نوع ال.ای.دی را ترکیب می‌کند.

راجرز می‌گوید:« هدف ما این است که برخی از مزایای فناوری غیرآلی را با توازن، آسانی فرآیند و ثبات ال.ای.دی‌های آلی ترکیب کنیم.» برای این‌کار، پژوهشگران آرایه‌های بزرگی از ال.ای.دی‌های غیرآلی فراباریک را چاپ می‌کنند و آنها را با فرآیند نوارهای باریک به یکدیگر مرتبط می‌کنند

این فناوری می‌تواند راه را برای نمایشگرهای تلویزیون‌هایی انعطاف‌پذیر هموار کند، یا علایم و چراغ‌های نورانی خودرو را طوری تغییر دهد که با محیط خودروی شما هماهنگ باشد. برگه انعطاف‌پذیری از این ال.ای.دی‌های ریز را به دور اندام‌های مختلف بدن می‌پیچید و فرصت‌های جدیدی برای زیست‌فناوری و درمان مانند مراقبت از علایم حیاتی و تصویربرداری به‌وجود خواهد آمد.

سریع‌ترین کتری جهان
بالاخره پس از یکصد سال، رکورد سریع‌ترین ماشین بخار در جهان شکست. چارلز برنت سوم، خودروی اینسپریشن را بامداد دیروز به وقت محلی (14:27 سه‌شنبه 3 شهریور به وقت جهانی) در پایگاه هوایی ادواردز در کالیفرنیا آزمایش کرد و توانست به بیشترین سرعت‌های 219 و 243 کیلومتر بر ساعت دست یابد. رکورد قبلی ماشین‌های بخار را فرد ماریوت در سال 1906 به ثبت رساند. او توانست با خودروی استنلی استیمر به بیشترین سرعت 204 کیلومتر بر ثانیه دست یابد!

خودروی اینسپرشن 7.6 متر طول و 3 تن وزن دارد و از سوخت گاز مایع استفاده می‌کند. حرارت ایجادشده به 12 دیگ بخار در ابعاد چمدان منتقل می‌شود تا بخار آب با دمای 400 درجه سانتی‌گراد تولید کنند. این بخار داغ، توربینی دو مرحله‌ای را می‌چرخاند و آن را به سرعت سیزده هزار دور در دقیقه می‌رساند. این توربین، نیروی محرکه چرخ‌ها را تامین می‌کند.

حداکثر سرعت حساب شده برای این خودرو، 274 کیلومتر بر ثانیه است و اعضای گروه قصد دارند این خودرو را برای دست‌یابی به حداکثر سرعت، دوباره امتحان کنند.

رنگ‌های جادویی
پژوهشگران با الهام از رنگ‌آمیزی زیبای طبیعت، توانسته‌اند راهی برای تولید تصاویر رنگی در کسری از ثانیه بیابند.

بسیاری از حشرات و پرندگان، رنگ‌های زیبای خود را نه از رنگ‌دانه‌ها، که از بافت‌های بسیار ریز آرایش یافته در سطح پوست یا پر خود دارند. نمونه بارز آن، رنگ‌آمیزی بی‌نظیر پرهای دم طاووس است که بیشتر به دلیل شکست و بازتاب نور در سطح این ماده طبیعی، یعنی میله‌های ملانین است.

اکنون پژوهشگران دانشگاه ملی سئول موفق شده‌اند ماده‌ای تولید کنند که می‌تواند هر رنگی را در طیف مرئی تولید کند. این جوهر که ام.اینک نامیده شده، از ترکیب نانوذرات مغناطیسی با ابعاد 100 تا 200 نانومتر، مایع حلال و رزین تشکیل شده است.

نانوذرات در رزین پخش می‌شوند و به آن رنگی قهوه‌ای می‌دهند. با اعمال میدان مغناطیسی خارجی، این نانوذرات در امتداد خطوط میدان مغناطیسی مرتب می‌شوند و ساختاری زنجیره ای را تشکیل می‌دهند. فاصله بین این نانوذرات تعیین کننده آن طول‌موجی است که نور می‌تواند از سطح این ساختار بازتاب شود؛ بنابراین با تغییر میدان مغناطیسی و بالتبع تغییر فاصله ذرات، رنگ دیده شده نیز تغییر می‌کند. پس از دست‌یابی به رنگ دلخواه، می‌توان با تاباندن پرتوهای فرابنفش به رزین، آن را تثبیت کرد، چراکه پرتوهای فرابنفش، رزین را سخت می‌کند.