دلارهای خود را جای دیگری خرج کنید

دیوید ایگناتیوس
بحران بودجه در ایالات متحده تبدیل به داغ ترین بحث ممکن شده است. دغدغه آمریکایی ها تنها و تنها بودجه داخلی نیست بلکه امروز به دلیل بحران اقتصادی موجود ، واشنگتن باید در حوزه سیاست خارجی هم اولویت های خود را تعیین کند. شاید به همین دلیل هم بود که ما برای ادامه روند دموکراسی به راه افتاده در مصر بیشترین دلار خرج کردیم تا در افغانستان و در راستای یافتن راهکارهایی برای پایان دادن به بحران امنیت.

در حال حاضر ایالات متحده سالانه 110 میلیارد دلار خرج جنگ افغانستان می کند. این رقم برای پاکستان در راستای کمک های نظامی و اقتصادی 3 میلیارد دلار است. در مصر هم برای کمک به رونق گرفتن جریان دموکراسی خواهی به راه افتاده واشنگتن 150 میلیون دلار سرمایه گذاری کرد. اگر بخواهیم برای این ولخرجی های واشنگتن در خارج از مرزهایش توجیهی بر اساس منافع ملی پیدا کنیم بی شک ناکام خواهیم ماند.

اکنون زمان آن فرا رسیده است که باراک اوباما دموکرات برای تعیین بودجه در سال آتی که سال سختی هم خواهد بود اولویت های سیاسی خود را در دستگاه دیپلماسی بازتعریف کند. عقل سلیم حکم می کند که واشنگتن در افغانستان در راستای تامین امنیت آتی شهروندان خود دلارهای بیشتری را هزینه کند. اما یک حقیقت برهنه در مقابل ما قرار دارد و آن هم این است که مصر دموکرات بیش از افغانستان تا گلو لبریز شده از دلارهای آمریکایی می تواند به متوقف کردن روند ترویج تروریست کمک کند. همزمان در شرایطی که پاکستان تبدیل به کشوری دموکرات و با ضریب امنیت بالا شود هم بیشتر به کار ما خواهد آمد.

این جملات و استدلال ها هیچ کدام به این معنا نیست که ما باید دست خود را از افغانستان آن هم در این سال حیاتی کوتاه کنیم. واشنگتن باید سرسختانه به ضرب الاجل زمانی تعیین شده برای خروج از افغانستان که همال سال 2014 است پایبند باقی بماند. اما در این کشور آسیای میانه باید کمتر سرمایه گذاری نقدی انجام داد.واشنگتن باید در مسیر خروج از کابل قرار گیرد و این دورخیز باید از همین امروز انجام گیرد و نه فردا. تنها راه هم برای محقق کردن این استفاده بهینه از امکانات سیاسی و نظامی در اختیار دولت مرکزی افغانستان است . باید از نیروی نمایندگان مجلس این کشور کمال استفاده را کرد و البته همزمان دست به دامان دیپلماسی هم شد.

در حال حاضر بهترین زمان برای این تغییرات اساسی است. در چند هفته اخیر ما دستاوردهای بسیاری در مواجهه با طالبان داشتیم. هجدهمین روز از ماه فوریه بود که هیلاری کلینتون در جامه وزیر امور خارجه آمریکا از عملیات دیپلماتیک برای دستیابی به مصالحه با معارضان در افغانستان از جمله طالبان سخن گفت. وی از پیش شرط هایی سخن گفت که می تواند نقش تسهیل کننده روند مذاکرات را بازی کند. خانم کلینتون برای قرار گرفتن در این مسیر نخستین گام را با استخدام مارک گراسمن برداشت. مردی که مدافع مذاکره و مصالحه با طالبان است. مارک در حال حاضر مشاور اول وزیر امور خارجه در امور افغانستان است. شاید مارک آرام و سربه زیر بیش از ریچارد هالبروک مرحوم بتواند به تامین منافع آمریکا در افغانستان کمک کند.

فصل جدیدی در روابط از افغانستان تا پاکستان آغاز شده است. نخست وزیر پاکستان یوسف رضا گیلانی هفته گذشته به کابل سفر کرده و با حامد کرزی رئیس جمهوری دیدار داشت . این دو مقام بر لزوم تشکیل کمیته مشترک صلح برای عادی سازی رابطه تاکید کردند. رفت و آمد دیگر مقام های پاکستانی به افغانستان هم بدان معنا است که آنها به دنبال برقراری صلح با همسایه خود هستند.
در بریتانیا هم دولتمردان و تحلیل گران حاضر در صحنه سیاسی ، به دنبال راهکاری برای آشتی کامل سیاسی و امنیتی افغانستان و پاکستان هستند. انگلیسی ها چندین قرارداد با پاکستانی ها امضا کردند.

اکنون سوال اساسی این است که آیا طالبان هم به دنبال برقراری رابطه با غرب و مصالحه است یا خیر؟ برخی نشانه ها وجود دارد دال بر مثبت بودن رویکرد طالبان در این حوزه. اما مارک گراسمن اعتقاد دارد که برای آغاز این روند باید نشانه های بیشتری یافت و درک درستی از طرف مقابل داشت . ایالات متحده به دنبال نمایندگانی از سوی طالبان است که بتوانند تصمیم گیری کنند. مردانی که با رهبر طالبان ملاعمر ارتباط نزدیک داشته باشند. این مذاکرات باید سه هدف واشنگتن را تامین کند:
1. پایان یافتن عملیات القاعده
2. پایان یافتن خشونت در افغانستان
3. احترام به قانون اساسی

مارک گراسمن هنوز در میان اعضای طالبان موفق به کشف اینچنین فردی نشده است. دیوید پترائوس که فرماندهی نیروهای نظامی در افغانستان را عهده دار است از طرح مصالحه با این گروه استقبال می کند اما به دنبال مهیا شدن شرایط بیشتر است. پترائوس اعتقاد دارد که همزمان با تلاش برای مصالحه با افغانستان باید به نوعی نیروهای رده پایین این گروه را خلع سلاح کرد.
اما چرا باید استراتژی های خود را در افغانستان پیاده و دلارهای خود را در مصر خرج کنیم؟ یک دلیل بسیار ساده وجود دارد: در حال حاضر هیچ رسالتی بر دوش باراک اوباما بیش از کمک به جوانان جمع شده در میدان تحریر قاهره سنگینی نمی کند. مصری ها برای جبران عقب ماندگی های اقتصادی خود به کمک مالی ایالات متحده نیاز دارند. آمریکا باید دلار خود را در حساب قرض الحسنه کشورهایی بگذارد که تامین کننده امنیت آن هستند. باید میان بهار در جهان عرب و استراتژی خود در قبال افغانستان و پاکستان پلی ایجاد کنیم: از گذشته درس بگیریم تا بتوانیم در آینده معجون بهتری را در دست بگیریم.
واشنگتن پست نوزدهم آوریل/ ترجمه: سارا معصومی

48