هم‌زیستی مسالمت‌آمیز بین یک انگل و میزبانش می‌تواند به تاثیرات سودمندی منجر شود، حتی شخصیت و مسیر تکامل انسان را تغییر دهد. ولی معمولا ضررهای آن از فوایدش بیشتر است. مجله نیوساینتیست در گزارش تصویری این هفته خود به معمول‌ترین انگل‌های بدن انسان و تاثیرات مخرب آنان پرداخته است:
کرم روده
این کرمک انگل، زندگی خود را بیرون بدن انسان شروع می‌کند و از طریق آب، سبزیجات و یا میوه‌های آلوده وارد بدن انسان می‌شود. لارو کرم روده داخل روده‌های بدن انسان رشد می‌کند، و در آنجا به دیواره‌های روده می‌چسبد و خون میزبان خود را می‌خورد، و بعضی وقت‌ها هم حالتی از کم خونی را پدید می‌آورد.
عوارض: ضعف، درد شکمی، تهوع، اسهال، کم خونی.
گال
این انگل که کرمک خارش نیز نامیده می‌شود، در اثر تماس فیزیکی منتقل می‌شود. کرمک ماده تخم‌هایش را روی پوست بدن انسان قرار می‌دهد که به عکس‌العمل و التهاب بدن منجر می‌شود. هنگامی که کرمک مادر تخم‌هایش را زیر پوست بدن دفن می‌کند، خارش شدیدتر و بدتر می‌شود و حالتی را پدید می‌آورد که گال نامیده می‌شود.
عوارض: خارش، سختی پوست، جوش‌های چرکی، سوزش پوست
کرم آسکاریس
اینها بزرگ‌ترین کرم‌های روده‌ای در بدن انسان هستند که طولشان به 15 تا 35 سانتیمتر می‌رسد. در اثر بلع منتقل می‌شوند. سر از تخم‌هایشان در می‌آورند و به سرعت به دیواره‌های روده می‌چسبند و به این ترتیب وارد چرخه خون می‌شوند. از آنجا، آسکاریس راه خود را به ریه‌ها می‌گشاید و از طریق سرفه و بلع می‌تواند دوباره وارد دستگاه گوارش شود.
عوارض: تب، خستگی، جوش‌های حساسیتی، استفراغ، اسهال، مشکلات عصبی، خس خس، سرفه
هماتوبیوم
این قلاب‌های کوچک در جریان خون میزبان‌های آلوده زندگی می‌کنند و shistosomiasis یا بیلارزیا را به وجود می‌آورند. آنها در آب زندگی می‌کنند و به پوست قربانیان خود که در تماس با آب آلوده قرار بگیرند، نفوذ می‌کنند. این انگل سبب التهاب و تخریب اندام‌ها می‌شود، به خصوص شش‌ها. کرم‌های بالغ می‌توانند برای چندین دهه در بدن میزبان انسانی خود زندگی کنند، و شاید تا سال‌ها هیچ عوارضی از خود نشان ندهند. آنها از طریق مدفوع از بدن میزبان خود خارج می‌شوند و می‌توانند قسمتی از عمر خود را در میزبان حلزون بگذرانند.
عوارض: تب، سرفه، درد، اسهال، آماس، بی حالی.
کرم کدو
این کرم که از طریق غذای آلوده منتشر می‌شود، از طریق قلاب‌هایی که در سر خود دارد به روده‌های قربانی خود می‌چسبد. آنها بعد از سه تا چهار ماه بالغ می‌شوند، و در این دوران اندام‌های مولد آنها تکامل می‌یابند. کرم‌های کدو می‌توانند تا 25 سال در بدن انسان‌ها دوام بیاورند. تخم آنها از طریق مدفوع خارج می‌شود و می‌تواند روی سبزیجات دوام بیاورد و بعد توسط احشام یا خوک‌ها خورده شود و یا این که دوباره وارد بدن انسان شود.
عوارض: تهوع، استفراغ، التهاب روده‌ها، اسهال، کاهش وزن، سرگیجه، تشنج، سو تغذیه.
کرمک سنجاقی روده
کرمک‌های سنجاقی یکی از شایع‌ترین انگل‌های بدن انسان هستند، که باعث Enterobiasis می‌شوند. نوع مونث بالغ آن بین 8 تا 13 میلیمتر طول دارد و یک قسمت پشتی طولانی سنجاق مانند دارد؛ که علت نام‌گذاری ان نیز همین قسمت است. نکته جالب در مورد این کرم‌ها این است که بعد از جفت‌گیری بین نوع نر و ماده این جانور، نر جان خود را از دست می‌دهد.
آنها در روده میزبان خود منزل می‌گزینند، ولی بر خلاف خیلی دیگر از انگل‌ها آنها وارد جریان خون نمی‌شوند و نمی‌توانند در هیچ یک از دیگر اندام‌های بدن زنده بمانند. آنها تخم خود را بیرون بدن می‌گذارند، معمولا در اطراف مقعد، که موجب خارش می‌شود و این نیز به نوبه خود به گسترش لارو از طریق تماس با دست منجر می‌شود.
عوارض: سوزش و خارش
Wucheria bancrofti
این انگل از طریق پشه‌ها منتقل می‌شود و هنگامی که پشه‌های ناقل، یک انسان را نیش می‌زنند، وارد جریان خون او می‌شود. لارو‌ها به آن غدد لنفاوی می‌روند که معمولا در پاها و اطراف اندام تناسبی متمرکزند و در عرض یک سال به یک کرم بالغ تبدیل می‌شوند. آنها معمولا عامل ابتلا به بیماری فیلاریاسیس هستند، ولی در حالت‌های خیلی حاد ممکن است به پیل‌پایی (elephantiasis) نیز منجر شوند.
عوارض: تب، سردی، عوارض پوستی، دردناکی غدد لمفاوی، آماس، ضخامت پوست.
توکسوپلاسما
یک انگل معمول هلالی شکل که به سیستم مرکزی عصبی بدن حمله می‌کند. انسان‌ها با خوردن گوشت خام یا لمس مدفوع آلوده گربه به این انگل مبتلا می‌شوند. بیشتر مردم یک بار در معرض این انگل قرار گرفته‌اند و برای مقابله با آن پادتن دارند، ولی گروه کمی هم عوارض ابتلا به آن را از خود نشان می‌دهند.
آنهایی که سیستم ایمنی تضعیف‌شده‌ای دارند، در مقابل آن آسیب‌پذیرترند و ابتلای جنین به آن می‌تواند عوارض بسیار شدید و یا حتی کشنده داشته باشد.
عوارض: علائم آنفلوانزا، تب، لرز، سردرد، کوفتگی
گیاردیا لامبلیا
گیاردیا لامبلیا یک انگل تک یاخته‌ای است. این تک یاخته در روده زندگی می‌کند و تولید مثل می‌کند، و یک بیماری در روده کوچک به نام گیاردیاسیس ایجاد می‌کند. هنگامی که در روده انسان مستقر می‌شود، به التهاب و آسیب‌های دیگر منجر می‌شود، و توانایی روده را برای جذب غذا کاهش می‌دهند و سبب اسهال می‌شوند. این انگل در مقابل درمان‌های آبی مقاوم است و مشخص شده که در آب آشامیدنی نیز موجود است.
عوارض: اسهال، تهوع، دردهای شکمی، کاهش وزن، آروغ‌های مشخصا بویناک
Entamoeba histolytica
این موجود تک سلولی عامل ابتلا به بیماری‌ای است که امئوبیاسیس نامیده می‌شود. این تک سلولی بیشتر انسان و دیگر نخستینیان را مبتلا می‌سازد. در آب، محیط مرطوب و خاک یافته می‌شود، و می‌تواند میوه‌ها و سبزیجات را مبتلا کند. این انگل از طریق مدفوع منتقل می‌شود. بعد از انگل مالاریا، بیشترین میزان مرگ و میر در اثر ابتلا به انگل‌ها از این موجود ناشی می‌شود.
عوارض: دردهای پشتی، کاهش وزن، سستی، اسهال، عفونت جگر
نیوساینتیست، 14 جولای - ترجمه: مجید جویا
نظر شما