درست است که آنفولانزای خوکی به سرعت در جهان گسترش می‌یابد؛ اما بیماری خطرناک دیگری به‌خصوص در آسیا جان انسان‌های بسیاری را تهدید می‌کند.

اگر مدیر ارشدی در حوزه سلامت بودید و با دو بیماری جدی مسری مواجه می‌شدید که یکی، چندین نفر را به کام مرگ کشانده و دیگری با این که هنوز باعث مرگ کسی نشده، اما جان هزاران یا میلیون‌ها نفر را تهدید می‌کند؛ منابعتان را چه‌طور تقسیم می‌کردید و به کدام‌یک بیشتر تخصیص می‌دادید؟

به نظر می‌رسد سوال سختی است، چنان که چین در حال حاضر با چنین شرایطی مواجه شده است. در حال حاضر،‌ اولویت اول حوزه سلامت در چین به تهدید بالقوه ویروس فراگیر آنفلونزای H1N1 اختصاص یافته است. طی هفته‌های گذشته،‌ چین ابتلای 108 نفر به این ویروس را تایید کرده است. این ویروس تا الان باعث مرگ کسی نشده، اما نگرانی مسئولان از این است که اگر این ویروس در این کشور 1.3 میلیارد نفری گسترش یابد، در ماه‌های آینده با رقم بسیار بالایی از مرگ و میر بر اثر این بیماری روبرو شوند.

کشور چین در پاسخ به هشدار سازمان بهداشت جهانی و نگرانی‌های جهانی، ‌در این مورد قاطعانه و حتی تا اندازه‌ای افراطی اقدام کرده که می‌تواند بازتاب پاسخ دیرهنگام این کشور به سندرم بحرانی تنفسی در سال 2003/ 1382 باشد. این کشور به هواپیماها تیم‌های پزشکی فرستاده است تا دمای بدن مسافران خارجی را اندازه‌گیری کنند؛ هرچند شواهد نشان می‌دهند که این اندازه‌گیری‌ها در عمل بی‌تاثیرند و مسافران مکزیکی تنها به این دلیل در قرنطینه نگه‌داری می‌شوند که کشورشان اولین جایی بود که ویروس H1N1 تشخیص داده شد.

در همین زمان،‌ کودکان سراسر چین بر اثر بیماری دست، پا و دهان(HFMD) هر روز بیمار می‌شوند. این بیماری در سال 1997/ 1376 با شروع خود در مالزی باعث مرگ 29 نفر شد و از آن زمان به طور فزاینده‌ای تبدیل به مشکلی جدی در بخش‌های جوان آسیا شده است. نکته‌ای که خصوصا در این مورد نگران کننده‌ است، این است که این بیماری بر خلاف تب استخوان‌شکن یا مالاریا و مانند ویروس H1N1 می‌تواند مستقیما از انسان به انسان منتقل شود و نیازی به واسطه حیوانی ندارد. این بیماری با علایمی شبیه آنفلوانزا شروع می‌شود و با ایجاد جراحت‌های مشخص در دهان،‌ خارش و دانه روی کف دست و پاها پیش می‌رود. عفونت‌های ناشی از این بیماری می‌تواند منجر به مننژیت و تورم مغزی گردد که احتمال آسیب عصبی بلندمدت یا حتی مرگ را به دنبال دارد. اغلب موارد بسیار شدید گزارش شده در کودکان زیر 5 سال بوده است.

در سال 2008/ 1387 بیش از پانصدهزار مورد ابتلا به عفونت HFMD در کشور چین گزارش شد و 200 نفر در نتیجه این بیماری مردند. امسال،‌ با رسیدن بیماری به فصل اوج خود،‌ به نظر می‌رسد که ارقام مشابه دور از انتظار نیست. در حال حاضر هیچ واکسنی برای پیشگیری از این بیماری و هیچ دارویی برای درمان آن وجود ندارد. از آن‌جایی که این بیماری اغلب از طریق بزاق دهان و مدفوع منتقل می‌شود،‌ بهترین راه مقابله با آن برخورداری از بهداشت مناسب است. اما حتی در کشور سنگاپور هم که به تمیزی شناخته می‌شود،‌ امسال حدود 9هزار نفر به این بیماری مبتلا شده‌اند و در همین زمان در سال گذشته این رقم حتی بالاتر هم بود. همچنین امسال مواردی از این بیماری در تایوان، ‌هنگ‌کنگ و کره جنوبی گزارش شده است.

اغلب موارد شدید بر اثر ویروس روده‌ای 71(EV71) ناشی می‌شوند که برای اولین بار در سال 1969/ 1338 در کالیفرنیا مجزا شد. این ویروس به گفته برخی متخصصان با ویروس فلج اطفال مرتبط است. نمونه‌های الگوی اخیر EV71 مشابه آن مواردی است که قبل از قرن بیستم در همه‌گیری فلج اطفال باعث مرگ یا معلولیت ده‌ها میلیون نفر در سراسر جهان شد. با این که هنوز در مورد روند مشابهی برای EV71 جای تردید بسیار وجود دارد، ‌اما شاید به دلیل تغییرات ژنتیکی این ویروس از سال 2004/ 1383 در چین به طرز فزاینده‌ای رو به بدخیم شدن می‌رود.

اما چه راهکارهایی در پیش رو قرار گرفته‌اند:‌ چین،‌ سازمان بهداشت جهانی و همه دیگر سازمان‌های بهداشتی در پی پاسخی جدی برای H1N1 هستند. اما با توجه به آسیب ناشی از ویروس EV71 و پتانسیل انتشار فزاینده فرد به فرد آن،‌ این سازمان‌ها باید تلاش مضاعفی در جهت فهم و مقابله با آن صورت دهند. سازمان بهداشت جهانی اوایل امسال در پکن، پایتخت چین، جلسه‌ای در مورد این ویروس ترتیب داده بود.

با این حال هنوز هم این شروع خوب کافی نیست. نماینده‌های سازمان بهداشت جهانی ویروس EV71 را دست کم گرفته‌اند و در مورد این ویروس و بیماری ناشی از آن اطلاعات کمی روی وب‌سایت این سازمان وجود دارد. یکی از متخصصان این ویروس با اظهار تاسف می‌گوید: « ‌تمام منابع صرف آنفولانزا می‌شود». در این بین بسیاری از پزشکان چینی در تشخیص دچار اشتباه می‌شوند،‌ بخشی به دلیل این‌که ویروس و علائمش تغییر می‌کند و بخشی به این دلیل که هنوز تست‌های مناسب برای تشخیص وجود ندارد. مدیریت بیشتر، آموزش بیشتر، آگاهی بالاتر و پژوهش‌های گسترده‌تر روی داروها و واکسن‌ها ضروری است.

نیچر، شماره 7248- ترجمه: بهنوش خرم‌روز

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 12454

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 16 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بدون نام IR ۱۲:۱۳ - ۱۳۸۸/۰۸/۱۰
    0 0
    ba ejaze az matale b copy kardam