به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، این‌کار فقط به حدود 3 کیلومتر ریل، هواپیمایی با سرعت 10 ماخ (ده برابر سرعت صوت) و یک شوک برق قوی که بتواند شهری کوچک را روش کند، احتیاج دارد.
این سیستم درواقع یک توپ مغناطیسی 3 کیلومتری است که یک جت مافوق صوت را پرتاب می‌کند. این جت به کمک این شلیک پرانرژی می‌تواند تا ارتفاع 60 کیلومتری (200 هزار پایی) پرواز کند و از آن‌جا محموله خود را به مدار پرتاب کرده و به زمین باز گردد.
هرچند این روند پیچیده‌تر از پرتاب موشک‌های فعلی است، اما مهندسان اظهار کرده‌اند که این روش از انعطاف بیشتری برخوردار است. ناسا با این فناوری می‌تواند با کسری از نیروی محرکه مورد استفاده در موشک‌های امروزی، در یک روز ماهواره‌ای 5500 کیلویی را به مدار بفرستد و در روز دیگر، فضاپیمایی سرنشین‌دار را به ماه بفرستد.
در آوریل / فروردین گذشته، رئیس‌جمهور آمریکا از ناسا خواسته بود تا روشی کم‌هزینه‌تر از روش معمول راکتی برای پرتاب فضاپیما ارائه کند. این روش ممکن است به نظر جالب باشد، اما به گفته استن استار، فیزیک‌دان مرکز فضایی کندی ناسا، مانند سایر طرح‌های بدون راکت برای ورود به فضا، تمام فناوری‌های مربوطه به اندازه‌ای پیشرفته هستند که می‌توان در 10 سال آینده آن‌ها را آزمایش کرد.
50
نظر شما