اینترنت ماهواره‌ای برای روستاییان اروپایی

ابوالفضل کریمی: چند روز پیش یک ماهواره برای پوشش حفره‌های اینترنتی در انگلستان و برخی دیگر از قسمت‌های اروپا به آسمان فرستاده شد.

به گزارش بی‌بی‌سی، این فضاپیما که هیلاس1 ( مخفف عنوان ماهواره بسیار تطبیق‌پذیر) نام دارد، در ابتدا قرار بود در اواخر سال گذشته به فضا پرتاب شود، اما سرانجام در تاریخ 26 نوامبر در مدار زمین قرار داده شد. دولت انگلستان تصمیم دارد تا آخر سال 2015 تمام خانه‌های این کشور را به اینترنت با پهنای باند 2مگابیت بر ثانیه مجهز کند و ارسال این ماهواره را نیز می‌توان به عنوان بخشی از تلاش‌ها برای رسیدن به این هدف دانست.

دیوید ویلیامز، مدیر اجرایی آوانتی در این باره به بی‌بی‌سی گفت: «این سرویس‌ها به زودی در سال جدید ارائه می‌شوند و 60 فراهم‌کننده سرویس در سراسر اروپا شروع به کار خواهند کرد. این سرویس‌ها در حقیقت پاسخی به جوامع روستایی بود که مجبور بودند هزاران پوند به شرکت‌هایی مانند BT بپردازند تا به سرویس‌های با پهنای باند بالا دسترسی پیدا کنند، اما بعد از کریسمس این مشکلات برطرف خواهند شد».

به نظر می‌رسد این ماهواره را‌ه‌حلی برای فراهم کردن اینترنت پهن‌باند به نواحی دورافتاده باشد. در حقیقت ماهواره‌ها تنها راهی هستند که می‌توان به طور اقتصادی نواحی روستایی را که 10 درصد از جمعیت انگلستان را تشکیل می‌دهد، به دنیای مجازی متصل کرد. آوانتی امیدوار است با استفاده از ماهواره‌ها اینترنت را به نواحی روستایی برساند و هیلاس1 اولین تلاش برای این کار در سال 2012 به حساب می‌آید.

این شرکت امیدوار است با پرتاب یک ماهواره دیگر، نزدیک به یک میلیون نفر بتوانند به اینترنت با قیمت رقابتی و کیفیت مطلوب دسترسی پیدا کنند. این ماهواره‌ها در ابتدا بسیار گران‌تر از دیگر فناوری‌های اینترنت با پهنای باند بالا بودند، اما امروزه قیمت‌های آن‌ها پایین‌تر آمده و می‌توانند رقیبان جدی برای دیگر فناوری‌ها به حساب بیایند.

امروزه بسیاری از مردم انگلستان برای دست‌یابی به اینترنت با کیفیت خوب حداکثر بین 20 تا 25 پوند هزینه می‌کنند؛ اما با این حال بسیاری استفاده از ماهواره‌ها را در بازار رقابتی در زمینه اینترنت مناسب نمی‌دانند.

یان فاگ، تحلیل‌گر شرکت تحقیقاتی فارستر در این باره گفت: «ماهواره‌ها در زمینه سرعت، زمان عکس‌العمل، محدودیت اطلاعات و قیمت قدرت رقابت با فن‌آوری‌هایی مانند DSL، کابل و فیبر نوری را ندارند. با فراهم شدن اینترنت سیمی، استفاده از اینترنت ماهواره‌ای حتی برای نواحی روستایی چندان مناسب به نظر نمی‌رسد».

تیم جانسون تحلیل‌گر شرکت تحقیقاتی پوینت تاپیک در این باره گفت: «ماهواره‌ها نسبت به دیگر فناوری‌های پهن‌باند یک عیب بزرگ دارند و آن، زمان پاسخ است. زمانی پاسخ مدت زمانی است که طول می‌کشد تا یک سیگنال به ماهواره رسیده و برگردد. این بدان معناست که سرویس‌های صدا چندان برای استفاده از این فناوری مناسب نیستند و در استفاده از ویدیوها نیز حتما مشکلاتی وجود خواهد داشت».

هیلاس اولین نمونه از سه ماهواره‌ای است که قرار است توسط شرکت اینترنت پهن‌باند آوانتی به فضا فرستاده شود و تنها هدف آن نیز فراهم کردن اینترنت برای نواحی روستایی است. ماهواره هیلاس 2 که بزرگ‌تر است قرار است تا سال 2012 به فضا ارسال شود و هدف اصلی آن نیز بازارهای آفریقایی و خاورمیانه است. البته کشور فرانسه نیز قرار است تا ماه آینده فضاپیمای اینترنتی خود را به فضا ارسال کند.

یکی از مهم‌ترین مشکلات هیلاس1 ظرفیت است. این ماهواره فقط می‌تواند به 350 هزار خانه سرویس بدهد، این در حالی است که نزدیک به 3 میلیون خانه برای دریافت اینترنت با سرعت بیش از 2 مگابیت بر ثانیه مشکل دارند. بنابراین این ماهواره فقط بخش کوچکی از مشکلات را برطرف می‌کند. علاوه بر آن در حالی که ویرجین‌مدیا و BT به کاربران خود اینترنت با سرعت 100 مگابیت بر ثانیه ارائه می‌دهند، حداکثر پهنای باند این ماهواره 10 مگابیت بر ثانیه است که چندان زیاد به نظر نمی‌رسد.

اینترنت اروپا، هر روز سریع‌تر از دیروز
این در حالی اتفاق می‌افتد که کشورهای اروپایی در تلاشند تا اینترنت پرسرعت را در اختیار همه شهروندان خود قرار دهند و در این بین پیشرفت‌های خوبی هم داشته‌اند، به‌طوری که سرعت اینترنت باندپهن (broadband) در اروپا ظرف مدت یک سال رشد چشم‌گیری داشته است.

آمارهای رسمی کمیسیون اروپا (EC) نشان می‌دهد در جولای 2010 / تیر 1389، 29 درصد از خطوط باندپهن در اروپا با سرعت حداقل 10 مگابیت بر ثانیه به انتقال اطلاعات می‌پرداختند. این در حالی است که در جولای 2009 / تیر 1388، فقط 15 درصد از خطوط اینترنتی پهن باند قادر به انتقال اطلاعات با این سرعت بودند. 

با وجود بالا رفتن نرخ انتقال اطلاعات، این کمیسیون هشدار داد هنوز هم کارهای بیش‌تری باید انجام شود تا اهداف تعیین شده برای سرعت اینترنت در سطح اروپا محقق شود.

نیلی کروز از digital agenda در این باره گفت: «اینترنت پرسرعت درست مانند اکسیژن دیجیتال است که برای موفقیت و حیات اروپا اهمیت بسیار دارد. سرعت اینترنت در حال افزایش است، اما ما باید بیش‌تر تلاش کنیم تا به سرعت‌های بسیار بالا دست پیدا کنیم».

یکی از اهداف کمیسیون اروپا این است که تا سال 2020 به هر شهروند اروپایی اینترنتی با سرعت 30 مگابیت بر ثانیه یا بیش‌تر بدهد و نیمی از 220 میلیون خانه واقع در این منطقه به سرعت 100 مگابیت بر ثانیه دسترسی داشته باشند. این در حالی است که آمارهای ارائه شده توسط کمیسیون اروپا نشان می‌دهد درصد کمی از مردم به اینترنت‌های با سرعت بسیار بالا دسترسی دارد. تقریبا 5 درصد از تمام خطوط اینترنتی پهن‌باند با سرعت 30 مگابیت بر ثانیه اطلاعات را منتقل می‌کنند و فقط 0.5 درصد سرعت بالای 100 مگابیت بر ثانیه دارند.

البته تعداد اروپایی‌هایی که برای دریافت خطوط اینترنتی پرسرعت ثبت‌نام کرده‌اند نیز افزایش داشته است. در حال حاصر از هر 100 شهروند اروپایی 29 نفر از خطوط اینترنتی پهن‌باند با سرعت بالا استفاده می‌کنند، در حالی که در سال گذشته این آمار 24 نفر به ازای هر صد شهروند اروپایی بود.

هم‌چنین بین نواحی روستایی و شهری نیز از لحاظ دسترسی به خدمات اینترنتی شکاف زیادی وجود دارد. در حالی که نزدیک به 84 درصد از نواحی شهری تا سال 2015 از خدمات اینترنت پهن‌باند نسل آینده بهره‌مند خواهند شد، این آمار در نواحی روستایی فقط 48 درصد است. در بازار کابلی این شکاف حتی بیش‌تر است به طوری که نزدیک به 60 درصد از مردم ساکن در نواحی شهری به اینترنت کابلی دسترسی دارند، این در حالی است که در نواحی روستایی این آمار به 5.7 می‌رسد.

در حال حاضر کشورهای هلند و دانمارک در زمینه دسترسی شهروندانشان به خطوط اینترنتی پر سرعت در اروپا پیشتاز بوده‌اند، چرا که در حال حاضر نزدیک به 80 درصد از ساکنان آن‌ها به اینترنت با سرعت بالا دسترسی پیدا کرده‌اند.

132/د