تشریح نقش سقای کربلا/ فقدان توجه به ‌ابعاد شخصیتی حضرت ‌ابوالفضل

استاد فلسفه و عرفان اسلامی دانشگاه شیراز با تبیین ویژگیهای شخصیتی حضرت ابوالفضل العباس و نقش وی در قیام کربلا اظهار داشت: در مجالس عزاداری امروز ابعاد شخصیتی حضرت ابوالفضل(ع) که می توان وی را جلوه خورشید امام حسین(ع) دانست، تبیین نمی‌شود.
حجت الاسلام دکتر قاسم کاکایی استاد فلسفه و عرفان اسلامی دانشگاه شیراز در رابطه با ویژگیهای شخصیتی حضرت ابوالفضل العباس و نقش آن حضرت در کربلا گفت: متأسفانه در مجالس ما آنچنان که باید ابعاد شخصیتی حضرت ابوالفضل عباس(ع) نمایش داده نشده است، وی یکی از اولیای بزرگ خدای تعالی و جلوه معصوم است.
وی افزود: حضرت عباس به لحاظ معرفتی موحد بسیار بزرگی بوده که در دامان امیرالمومنین پروده شده و از حیث توحید که زیر بنایی‌تر این اصل اسلام است ، مراحل عالیه توحید را طی کرده و از کودکی مراتب معرفت وی ظاهر و بارز بوده است. دکتر کاکایی یادآور شد: در بعد عبادت، وی یکی از عابدترین افراد زمان خود بود که جای عبادت در چهره و پیشانی وی برای سجده های طولانی واضح و بارز بوده است. حضرت عباس در زمان کربلا 34 ساله بود و زمانی که دنیا امد امام حسین 23 سال داشت، از این رو زیر سایه امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین(ع) پرورش یافت و چون این دو بزرگوار امام و معصوم بودند، شاید جایگاه وی آنچنان که باید پیش خورشید وجود امام حسن مجتبی و امام حسین نمایان نشده است، به همین علت از وی به عنوان قمر بنی هاشم یاد می کنند، به اعتقاد من وی جلوه خورشید امام حسین است.
مولف کتاب "گلبانگ سربلندی" تصریح کرد: این که ما در روز عاشورا مرتب امام حسین را می بینیم که از خیمه به میدان می آید، شهیدی را برداشته و برمی گردد، بالای سر شهدا می روند و بین خیمه و میدان نبرد در رفت و آمد هستند، معمولا توجه نمی کنیم که حضرت ابوالفضل چه جایگاهی در این میان دارد، اگر به جریان کربلا نگاه کنیم در می یابیم هنگامی که امام حسین به میدان می رود و شهید بر دوش برمی گردد، خیمه های امام حسین، لشکر امام حسین و عقبه لشکر همه زیر نظر حضرت عباس است یعنی این که حضرت عباس تمام جوانب را زیرنظر داشت و امام حسین اطمینان خاطر داشت که رها کرده و به طرف میدان می رفت. این نقش را زمانی متوجه می شویم که هنگام شهادت حضرت ابوالفضل امام حسین فرمودند پشتم شکست و بیچاره شدم.
حجت الاسلام کاکایی اضافه کرد: مشخص است که این پشت و پناه امام حسین، ابوالفضل است که حضور پررنگی دارد؛ مادامی که حضرت ابوالفضل شهید نشده بود دشمن جرأت نداشت از شجاعت حضرت ابوالفضل به خیمه ها نزدیک شود. امام حسین(ع) پس از شهادت حضرت ابوالفضل فرمود که امشب آن چشمهایی که از ترس تو خواب نداشتند، آسوده می خوابند و کسانی که می توانستند در سایه تو به آرامی بخوابند آرامش نخواهند داشت. از این نظر حضرت ابوالفضل به واقع سپهدار و علمدار بود.
وی با اشاره به این که مقام علمداری حضرت ابوالفضل مقام کمی نبود گفت: وقتی علم برپا است یعنی سپاه برپا است، هم رعبی در دل دشمن و هم امیدی برای لشکر خودی است، از این رو درتمام جنگها علم را به دست شجاعترین فرد می دادند که تا آخرین لحظه بایستد، مقاومت کند و سپاه را سرپا نگاه دارد. در جنگهای پیامبر(ص) علم در دست حضرت علی (ع)بود. حضرت ابوالفضل همان نقشی را برای امام حسین ایفا می کند که حضرت علی(ع) برای پیامبر(ص) ایفا کرد.
دکتر قاسم کاکایی اظهار داشت: بحث سقا بودن و مردم را سیراب کردن در آن زمان بسیار مهم بوده است، به ویژه اگر شط فرات محاصره شده باشد. وقتی از ابن زیاد به عمر سعد نامه می آید که آب بر سپاه امام حسین بسته شود، از بستن آب به عنوان یک استراتژی جنگی استفاده می شود، در این شرایط آب آوردن و سقا بودن اهمیت خارق العاده ای پیدا می کند. حضرت ابوالفضل چندین بار تا شب عاشورا به خیمه ها آب رساندند و هدف دشمن از محاصره شط را خنثی کرد، اما از شب عاشورا محاصره جدی تر و کار حضرت عباس سخت تر شد.
/6262