به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در این گزارش آمده است:
پس از پایان جنگ جهانی دوم، یک اجماع گسترده در حمایت از ادغام اقتصاد جهانی به عنوان نیرویی برای صلح و رفاه، ستون نظم بین‌المللی بوده است. از موافقتنامه‌های تجارت جهانی به پروژه اتحادیه اروپا؛ از کار، نهادهای برتون وودز برای حذف کنترل سرمایه‌های فراگیر؛ گسترش وسیع در سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی برای افزایش سرمایه‌گذارهای خارج از کشور. جهت کلی روشن بوده است. پیشرفت اقتصادی داخلی توسط فن آوری‌ها مانند حمل و نقل کانتینری و اینترنت است که ادغام و همگرایی را گسترش می‌دهد و با تغییرات قانونی در داخل کشورها و توافقنامه‌های بین‌المللی بین کشورها، جهان کوچک‌تر می‌شود و ارتباط‌ها بیشتر می‌شود.
این برنامه گسترده همگرایی جهانی بیشتر از چیزی که می‌توان انتظار داشت، موفق بوده است. ما مجبور به جنگ بین قدرت‌های بزرگ نیستیم. استانداردهای جهانی زندگی به سرعت در هر نقطه از جهان گسترش یافته است و پیشرفت مادی با گسترش مبارزه با قحطی، توانمندسازی زنان، ترویج سواد و افزایش عمر در ارتباط بوده است.
با این حال، قیام علیه همگرایی جهانی در غرب در جریان است. چهار نامزد برجسته ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا، هیلاری کلینتون، برنی سندرز، دونالد ترامپ و تد کروز- همه مخالفت با طرح تجارت آزاد در این دوره هستند: مشارکت دو سوی اقیانوس آرام است. طرح‌های ترامپ، دیوار کشیدن بین مرز مکزیک و آمریکا، لغو موافقتنامه‌های تجارت و آزار و اذیت مسلمانان هستند که او را بسیار محبوب ساخته است. جنبش خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا در بریتانیا از حمایت قابل توجهی است و می‌تواند پیروز شود. طرح پروژه اتحادیه اروپا از طریق همه‌پرسی عمومی شکست می‌خورد چون اکثر مردم مخالف آن هستند. تعهد اروپا برای مرزهای باز به دلیل فشار زیاد هجوم پناهندگان از بین رفته است. رشد مؤسسات مالی بین‌المللی همگام با رشد اقتصاد جهانی به دلیل محدودیت‌های سیاسی کند پیش می‌رود.
بخش قابل توجهی از آنچه که در پشت مقاومت وجود دارد، فقدان دانش است. هرکس که کارش را از دست دهد جهانی شدن را سرزنش می‌کند چون همه می‌دانند که کارخانه‌ها می‌خواهند فراتر از مرزها فعالیت کنند. کسانی که به عنوان صادرکننده موفق هستند موفقیتشان را مدیون اعتبار و دلاوریشان است نه توافقنامه‌های بین‌المللی. بنابراین رهبران و جامعه باید مردم را نسبت به مزایای ادغام و همگرایی جهانی آگاه کنند اما این اواخر این روند راه اشتباهی را پیش می‌رود؛ سخت است که نسبت به چنین تلاش‌هایی خوشبین باشیم.
هسته اصلی این شورش علیه همگرایی و ادغام جهانی، مجهول نیست. در این پروژه‌ها که توسط نخبگان برای نخبگان انجام می‌شود منافع کمی را برای مردم عادی در نظر می‌گیرند. آنها دستور‌العمل جهانی شدن را توسط شرکت‌های بزرگ تنظیم می‌کنند که موفقیت یک کشور را در برابر دیگری تضمین می‌کند. آنها افشاگری‌های اسناد پاناما را مشاهده می‌کنند و نتیجه گیری می‌کنند که جهانی شدن یک فرصت خیلی خوب را برای جلوگیری از پرداخت مالیات فراهم می‌کند البته این حق عدم پرداخت مالیات شامل همه مردم نمی‌شود.
با این پیشرفت چه اتفاقی خواهد افتاد و چه اتفاقی باید بیفتد؟
نخبگان می‌توانند مسیر فعلی را برای پروژه‌های همگرایی و دفاع از ادغام موجود به امید جلب حمایت مردم و تلاش‌های بیشتر ادامه دهند. بر اساس شواهدی از مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا و بحث خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، این استراتژی ممکن است در دوره خود فعال باشد. این یک شکاف بزرگ را بین تلاش‌ها برای همگرایی جهانی جدید و تلاش‌هایی که برای حفظ وضع موجود با تکیه بر تکنولوژی و رشد در جهان در حال توسعه به وجود می‌آورد که همگرایی را دور کند.
این ایده بسیار امیدوارکننده است: ترویج ادغام جهانی می‌تواند پروژه‌ای از پایین به بالا به جای اینکه از بالا به پایین باشد. تأکید بر این موضوع می‌تواند از ترویج ادغام و همگرایی به مدیریت پیامدهای آن تغییر کند. این یک تغییر از موافقتنامه های تجارت بین‌المللی به توافق‌های هماهنگ‌سازی بین‌المللی است که به موجب آن مسائلی مانند حقوق کار و حفاظت از محیط زیست در مرکز قرار می‌گیرد و مسائلی مربوط به توانمندسازی تولیدکنندگان خارجی در پیرامون قرار می‌گیرد. خانواده‌های طبقه متوسط هم‌چنان امیدوارند که فرزندانشان می‌توانند در آینده زندگی بهتری داشته باشند.
5250
نظر شما