برخی پیش بینی ها در جشنواره کن به حقیقت پیوست و نخل طلا را به خواب زمستانی بیلگه جیلان دادند. جایزه ویژه مامی البته قابل انتظار بود ولی جایزه ویژه به فیلم گدار و بی توجهی به فیلم آرژانتینی wild tales عجیب به نظر می رسید. زاویردولان کارگردان مامی، مفصل از جین کمپیون و فیلم پیانو تعریف کرد و با بغض و اشک، کمپیون را ستود.
آنها که فیلم wonders را دیده بودند از تعلق گرفتن جایزه بزرگ هیات داوران به این فیلم متعجب بودند. جایزه این بخش را سوفیالورن افسانه ای داد که در ابتدای صحبتش از مارچلو ماسترویانی یاد کرد.
لیلا حاتمی دومین نفری بود که جین کمپیون نامش را خواند و روی سن آمد و سرجایش نشست. او در اغلب لحظات چهره ای گرفته و جدی و درهم داشت. ژیل ژاکوب هم جایزه دوربین طلایی را به party girl داد. آخرین نطقش را کرد و با تکان دادن دست از همه خداحافظی کرد و صحنه را ترک گفت.
جایزه بازیگر مرد را مونیکا بلوچی داد. این جایزه تقریبا محرز بود. تیموتی اسپال بازیگر نقش مسترترنر بعد از گرفتن جایزه اش خیلی هول و دستپاچه و خیلی طولانی حرف زد و بارها حاضران از این دستپاچگی به خنده افتادند. او حرف هایش را از روی گوشی موبایلش خواند. فیلم داردن ها - دو روز و یک شب- هیچ جایزه ای نگرفت. با توجه به اینکه رسما جوایز در کن تقسیم می شود، به هر فیلم بیش از یک جایزه نمی رسد. ولی کسی فکر نمی کرد جولین مور برای فیلم نقشه ها برای ستاره ها ساخته دیوید کراننبرگ، بهترین بازیگر زن شود. توقع می رفت این جایزه یا به بازیگر مامی داده می شود یا به ماریون کوتیار. البته جولین مور پیش از اختتامیه از کن رفته بود و او هم مثل گدار غایب مراسم اختتامیه بود.
جایزه فیلمنامه را له ویاتان گرفت و کارگردانی را بنت میلر برای foxcatcher. آدرین برودی اهدا کننده جایزه کارگردانی بود.
نخل را کوئنتین تارانتینو و اما تورمن دادند. جیلان هیجان زده بود و باورش نمی شد نخل طلا را گرفته باشد. او جایزه اش را به جوانان ترکیه تقدیم کرد.
اوایل مراسم کیارستمی برای دادن نخل بهترین فیلم کوتاه روی سن آمد و چندکلمه ای به انگلیسی صحبت کرد اما ابتدا به فارسی گفت؛ خانم ها آقایان عصرتون بخیر.
در سالن دبوسی که مراسم را همزمان روی پرده پخش می کردند، تصاویر یکی دوبار به مدت طولانی قطع شد و اعتراض شدید حاضران را به دنبال داشت. مجری مراسم هم لمبرت ویلسون بازیگر فرانسوی بود.
نظر شما