بحران آب، هرگز اینگونه نفس‌گیر تاروپود حیات در جامعه‌ی ایرانی را نشانه نرفته بود، کشور ما اینک حتی بر بنیاد تازه‌ترین آمارهای رسمی، از مرز تنش آبی هم گذشته و متوسط آبی که هر ایرانی در سال می‌تواند از آن بهرمند باشد، به کمتر از 1500 متر مکعب کاهش یافته است. با این وجود به جای آن که نشانه‌ی قدرشناسی و مصرف بهینه‌ی آب را در استان‌ها و سرزمین‌هایی ببینیم که خود از رانت آب برخوردارند و رونق اقتصادی‌شان مدیون سدهای بزرگ مخزنی و طرح‌های انتقال آب بین‌حوضه‌ای هستند، این نشانه را در سرزمینی دیدم که مردمان سختکوش و شریفش، هرگز با کابوسی به نام کم‌آبی یا بی آبی روبرو نبوده‌اند! چرا؟

    رفته بودم به دامنه‌های شاهان کوه در مرز سیاسی سه استان اصفهان، لرستان و چهارمحال و بختیاری؛ کوهستانی که حجم آورد آبی سالانه‌اش به حدود 2 میلیارد متر مکعب می‌رسد و از این منظر شاید یکی از پرآب‌ترین کوهستان‌های وطن باشد (مقایسه کنید با آورد طبیعی زاینده‌رود که از 800 میلیون متر مکعب در سال تجاوز نمی‌کند). با این وجود، وقتی نحوه‌ی شستشوی لباس توسط این بانوی هموطن عشایری را دیدم که با کمترین آب ممکن، می‌کوشید تا عملاً نشان دهد که ارزش آب را تا چه اندازه درک می‌کند، دریافتم که مردمان شاهان کوه، چون نام بلند کوهستان‌شان، قدر سرزمین بهشتی‌شان را نیک می‌دانند و موهبت‌های بی‌نظیرش را پاس می‌دارند. دقت کنید که این بانوی عزیز ایرانی، ترجیح می‌دهد دشواری شستشو را بدین شکل بپذیرد، اما به کنار چشمه - که در منطقه‌ی زیستگاهی‌اش فراوان است - نرفته و سبب آلودگی آب نشود. در حالی که برخی از ما شهرنشینان به راحتی با آب گوارای لوله‌کشی و پاک، اقدام به شستشوی خودرو شخصی‌مان می‌کنیم! نمی‌کنیم؟

بانویی در شاهان کوه - 29 خرداد 1393

    شاخصی که آشکارا نشان می‌دهد عیار سواد محیط زیستی این بانوی زحمت‌کش، به مراتب بالاتر و والاتر از بسیاری از آنهایی است که شاید از امکاناتی به مراتب بهتر برای فراگیری دانایی و خردمندی و انصاف در زیستن برخوردار بوده‌اند.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 367771

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 12
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • سارینا مصلحی A1 ۱۵:۲۸ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۹
    163 2
    آفرین بر این بانوی دانای ایرانی. او شاید همان آناهیتا یا الهه‌ی آب امروز سرزمین خشک ایران باشد.
  • شين A1 ۱۵:۴۱ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۹
    105 1
    بانوي نگهبان آب
  • ali hasani IR ۱۶:۵۳ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۹
    23 0
    درود بر اين بانو نگهبان آباناهيتا
  • بی نام A1 ۱۷:۴۵ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۹
    30 0
    درود بر تمامی غیورمردان و شیرزنان کوستانهای زاگرس و سرزمین جاویدان پارس و تمامی پارسیان پارسای سراسر جهان
  • بی نام A1 ۱۸:۰۱ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۹
    26 0
    سلا بر تو ای بانوی ایرانی.....
  • بی نام US ۱۸:۲۱ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۹
    27 18
    جناب درویش متشکرم که همیشه این مطالب شاعرانه و توصیفی قشنگ رو در مورد محیط زیست مینویسید. امیدوارم به عنوان یک مسئول رسمی سازمان محیط زیست کارهای و واقعی و عملی هم برای محیط زیست انجام دهید. چون حرف های شاعرانه، اهدای توپ نقاشی شده به مسی، تصویر یوزپلنگ روی پیرهن فوتبال و... به تنهایی دردی از محیط زیست ما دوا نمیکند.
  • مصطفی RO ۱۸:۲۳ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۹
    33 0
    دست مریزاد .شعور نعمت بزرگی است به هرکس ندهندش.افرین بر این بانوی عشایر
  • بی نام A1 ۲۰:۴۸ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۹
    28 4
    خیلی از ما شهرنشین شده ایم ولی بویی از مدنیت و تمدن فرهنگ شهرنشینی نبرده ایم.
  • مازیار IR ۰۳:۴۹ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۰
    29 0
    این بانو قطعا از دودمان ایرانیانی است که هرودت می گوید هرگز در رودخانه چیزی نمی شستند تا آلوده نشود. بلکه از رودخانه مقداری آب میگرفتند و در گودالی به شست و شو می پرداختند.
  • لاله A1 ۰۰:۳۷ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۱
    3 0
    شاید این به ما یادآور ی میکند که باید در فرهنگ مصرف خود بازبینی کنیم .درود بر همه زحمتکشان این دیار
  • بی نام A1 ۱۱:۱۴ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۱
    2 0
    خيلي متأسفم چون امروز يكي از همسايه ي ما با آب حياطشون رو مي شست
  • ناهید گیگا A1 ۱۵:۱۴ - ۱۳۹۳/۰۶/۳۱
    2 0
    یادش بخیر آن وقت ها که بچه بودم ، می دیدم بی بی در آن روستای پر آب و سرسبز شمال وضویش را روی گلها می گرفت تا گلی از آب وضو او سیراب شود. شرمم می آید الگوی به این زیبایی را حتی قادر نیستم در قصه هایم برای کودکان به نمایش بگذارم. ما که کنار دست زنانی که ارزش تمام نعمت های خداوند را می دانستند بزرگ شدیم آفت زندگی شهر نشینی سنگدلمان کرد. خدا به داد بچه هایمان و طبیعت بی چاره برسد.