۰ نفر
۱۲ مهر ۱۳۹۴ - ۱۴:۰۶

ایسنا نوشت: ننه حسن می‌گفت نقاشی می‌کند تا شغلی داشته باشد و سرگرم باشد و جوان‌ها هم اگر شغلی داشته باشند، سرگرم می‌شوند و دیگر معتاد نمی‌شوند کلامش ساده بود و به دل می‌نشست،

وقتی دیگر نتوانست بر تاروپود قالی نقشی ببافد تصمیم گرفت نقش‌ها را بر کاغذ بیاورد تا دچار بیماری فراموشی نشود ولی حالا چنان نقش‌ها را بر جان بوم‌ها می‌بافد که همه را متحیر کرده است. او 80 سال زندگی را نقاشی می‌کند و نقش‌هایی که وقتی دختری 8 ساله بود و با دست‌های کوچکش بر تارهای قالی می‌زد حالا با دست‌هایی چروک شده بر بوم می‌آورد.

ننه حسن می‌گفت نقاشی می‌کند تا شغلی داشته باشد و سرگرم باشد و جوان‌ها هم اگر شغلی داشته باشند، سرگرم می‌شوند و دیگر معتاد نمی‌شوند کلامش ساده بود و به دل می‌نشست، انگار سخن‌هایش هم مانند نقاشی‌هایش از اعماق قلبش برمی‌خاستند، به‌سادگی می‌گفت در نقاشی‌هایش تقلب نمی‌کند و همه را از ذهن خود می‌کشد از تولد دوباره هنگام نقاشی برایمان گفت از شوقی که حتی در چشم‌هایش فریاد می‌زد.

منور رمضانی (ننه حسن) با نقاشی‌هایش پا به اصفهان گذاشت آثاری که گاهی به مرز انتزاع، سمبولیسم و نقاشی‌های کودکان نزدیک می‌شوند و درعین‌حال، حال و هوایی کاملاً مستقل دارند و هیچ‌یک از آن‌ها نیستند. ننه حسن پیش از اینکه به نقاشی روی بیاورد به قالیبافی می‌پرداخته و در نقاشی‌ها نقش‌هایی شبیه به قالی و حاشیه‌های دورتا دور آن‌ها حضور قالی را فریاد می‌زند. ننه فارغ از تحصیلات دانشگاهی، تئوری، سنت‌های هنری و نقاشی ایران و جهان است و نقاشی‌هایش ادامه قالی‌بافی اوست.

حسن رجبی پسر کوچک منور رمضانی (ننه حسن) گفت: هنگامی‌که اولین نقاشی‌های مادر را دیدم او را تشویق کردم و نگذاشتم کسی بر روی آثار و نگاه او تأثیر بگذارد ننه با مداد و خودکار شروع کرده بود من سعی کردم متریال‌های دیگر را هم به او معرفی کنم و او بعد از کار کردن با آب مرکب، آبرنگ و پاستل در حال حاضر با اکلیل کار می‌کنند.

وی ادامه داد: اولین تابلویی که کشیدند بر روی کاغذ و با خودکار بود که موضوع آن درباره پرنده‌ای بود که برای ساختن لانه یک چوب می‌برد و واقعاً کار بکری بود به همین دلیل دلم می‌خواست که ادامه بدهند. خود ننه هم این تابلو را کاملاً به خاطر دارند.

رجبی با اشاره به موضوع‌هایی که مادرشان آن‌ها را بر بوم پیاده می‌کند، گفت: ایشان 70 سال قالی می‌بافتند و رنگ‌ها را خودشان می‌ساختند و بیشتر موضوع‌هایی هم که نقش می‌زنند به خاطر حافظه خوبی که دارند از قدیم به خاطر دارند از تعزیه‌هایی که برادرشان می‌خواند و نقش‌هایی که در قالی سینه‌به‌سینه به مادر رسیده است و بیشتر داستانی هستند و حالا قالی از قاب کادر درآمده و به رهایی رسیده است رهایی که همان هنر ناییف امروزی است.

وی ادامه داد: مادر چون قالی کارکرده رنگ‌ها را حسی می‌گذارد ولی اشتباه هم نمی‌کند و از همان اول قلم‌مو را روی بوم فی‌البداهه می‌گذارد و آن چیزی که در ذهن دارد را پیاده می‌کند ولی رنگ‌ها را ترکیب نمی‌کند تمام‌کارهایی هم که الان در این نمایشگاه می‌بینید از سال 84 کشیده‌اند و همه را آورده‌ام.

رجبی گفت: اوایل گرفتن قلم‌مو برای ننه سخت بود چون فقط قالی بافته بودند و من وقتی یک متریال را به او معرفی می‌کردم نزدیک به سه ماه روی کاغذ کار می‌کردند تا دستشان به آن عادت کند و بعد از چهار سال دیگر خیلی راحت می‌تواند آن چیزی که در ذهن دارد را روی کادر بیاورد کادرها را خودم برایش می‌کشیدم تا کارهایش نظم پیدا کند ولی نگذاشتم در جهان بینی او نه خودم نه هیچ‌کس دیگر ذره‌ای قدم بگذارد.

وی افزود: ننه نمی‌تواند اصلاً نقاشی نکند و الان که اینجا بیکار نشسته ناراحت است در خانه اصلاً نمی‌تواند دست‌خالی بنشیند و با نقاشی کردن است که روحش عوض می‌شود و وقتی یک اتفاقی یا سوگواری پیش می‌آید نقاشی می‌کند و به این شکل آن را در خود حل می‌کند.

 نقاشی‌های منور رمضانی (ننه حسن) از 10 تا 30 مهرماه از ساعت 17 الی 21 در گالری سایان میزبان هنردوستان است.

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 464477

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 2 =