برای حفظ صندلی و منحرف کردن اذهان عمومی داوران را قربانی نکنیم

علیرضا فغانی در نیمه دوم مسابقه تراکتورسازی - نفت خطای آندو تیموریان را برابر با قانون دانست و با دادن کارت زرد دوم به وی اخراجش کرد ، او طبق «قانون» عمل کرد و بیرون رفتن صحنه‌گردان اصلی بازی تیم تبریزی چنان بر این تیم اثر منفی گذاشت که تراکتورسازی بازی 3- یک برده را با تساوی 3-3 به پایان برد. بیشک همگی از وقایع تبریز ( اعلام نتیجه تساوی بازی سپاهان قبل از اتمام بازی ، قطع تلفن ، خراب بودن اسکوربورد ، عدم پیشبینی لازم جهت استقرار ماموران حفاظت در ورزشگاه ، قطعی اینترنت و ....مطلع هستید . اما روی سخن ما با کسانیست که در یک اظهار نظر بی انصافانه و بجهت مشوش کردن اذهان عمومی تیم داوری بازی را مقصر اصلی این وقایع اعلام کردند .معرفی فغانی به عنوان عامل اصلی آن رویداد کم‌لطفی به وی و جامعه داوران ارزنده ایران و انداختن تقصیرات فنی و فرجام یک ماجرای اجتماعی به گردن فردی است که خودش و کار و علاقه‌اش هیچ ارتباطی با این امور ندارد. عواملی که سبب شد تراکتورسازی قهرمان لیگ برتر چهاردهم نشود، متعدد بودند و فغانی کمترین سهم را در این ماجرا داشت. البته او این اشتباه را کرد که به جای «مدیریت» بازی، مسابقه را «داوری» کرد و با «آندو» بر اساس قانون برخورد کرد حال آنکه خود او می‌داند که در اکثر موارد مسابقات بزرگ و مهم مانند دربی تهران توسط همکاران او مدیریت می‌شود و نه قضاوت وگرنه اخراج‌ها در آن دیدارها به حدی می‌رسید که ده‌ها رویداد مثل واقعه اخیر ورزشگاه تبریز حادث می‌شد اظهارنظرهای اخیر درباره نحوه داوری مسابقه فوق توسط کسانی است که اصولا سررشته‌ای در این خصوص ندارند. مقصر دانستن فغانی – چه عمدی، چه سهوی- به معنای قربانی کردن افرادی است که کمترین تقصیرات را در ماهیت و ذات این قضیه داشته‌اند و حتی اگر این داور قبلا هم به سپاهان یاری رسانده باشد (فرضیه‌ای غیرقابل اثبات) قضایای ریز و درشت و عجیب مسابقه تراکتور – نفت چه ارتباطی به وی دارد؟ در حالی که سایر کشورها هوای داوران شاخص خود را دارند و از هر جهت آنها را حمایت و شارژ می‌کنند، ما با چنین برخوردهایی معدود داوران برتر خود را می‌رانیم و از صحنه خارج می‌کنیم. فغانی هم مثل سایر داوران در عمرش اشتباهاتی داشته است اما نسبت دادن اصل ماجرا و مهمترین قسمت واقعه تبریز به وی انصاف و عدالت نیست و فقط ناظران را به این باور می‌رساند که می‌خواهند با مجازات و قربانی کردن یک نفر تقصیرات اصلی را پوشش بدهند و معترضان را آرام کنند. امروز کسی نمی‌پرسد چرا تراکتورسازی هنر مدیریت آن دقایق حساس را برای حفظ برتری خود نداشت و ماجراها و افکار و سوال‌ها به این نکات و پرسش‌ها ختم می‌شود که چرا ارتباط در تمامی سطح ورزشگاه قطع شد (آیا واقعا در تمامی ورزشگاه قطع شد؟) و به چه سبب عده‌ای نتیجه‌ای دروغین مربوط به مسابقه‌ای دیگر را اعلام کردند . وقتی این مسائل عمده می‌شود و به دلایل روشن‌تر و اصلی‌تر توقف تراکتورسازی توجه مبذول نمی‌شود، نتیجه کار چیزی می‌شود که می‌بینیم، قربانی کردن مردی که انتخاب ولو غیررسمی‌اش به عنوان بهترین داور سال آسیا به سبب قضاوت کم‌اشتباه فینال جام ملت‌ها در خاک استرالیا و ده‌ها بازی مهم دیگر نمی‌تواند گزینش نامعقولی باشد و پس از شش، هفت سال یکه‌تازی روشن ایرماتوف ازبکستانی در صحنه داوری آسیا - و حتی جهان – هویتی تازه را برای سایر داوران این قاره به ارمغان آورده است و اگر دست از کمک و لطف (!) به او برداریم، می‌تواند در جام جهانی 2018 آبروداری کند. رضا عبدوس