چرا با وجود این همه نبرد فجیع در تاریخ، تنها واقعه کربلا جاودانه شده است؟ /پاسخ آیت الله جوادی آملی

آیت الله جوادی آملی می گوید: «در تاریخ، نبردها و کشتارهای بسیاری ثبت شده که برخی از آن ها به مراتب، جنایت بارتر، فجیع تر و گسترده تر از حادثه عاشورا بوده اما صرف مظلوم بودن افراد مقتول، موجب باقی ماندن آنان در حافظه روزگار نمی شود.»

به گزارش خبرآنلاین به نقل از اسرانیوز، آيت الله جوادي آملي در کتاب «شکوفايي عقل در پرتو نهضت حسيني» به رمز ماندگاري نهضت حسيني اشاره کرده است. برخی از این نکات را در ادامه می خوانید.

در تاريخ، نبردها و کشتارهاي بسياري ثبت شده است که برخي از آن ها به مراتب، جنايت بارتر، فجيع تر و گسترده تر از حادثه عاشورا بوده و در آن ها چندين برابر شهداي کربلا به خاک و خون کشيده شده اند. مانند جنايت ها و کشتارهايي که مغولان انجام دادند، تا حدي که جناب «ابن ابي الحديد» معتزلي درباره خونريزي هاي چنگيزيان و تاتارها، مي نويسد: «من در دوران مغولان بوده ام و جنايت هاي آنان را ديده ام. آنچه درباره جنايت هاي بُخْتُ النّصر در قدس و فلسطين نوشته اند، شمّه اي از کشتارها و ددمنشي هاي گرگان خون آشام مغول است».

اما با اينکه در بستر تاريخ کشتار بيرحمانه زيادي رخ داده است، همه آن جنگ ها و جنايت ها در لا به لاي کتاب هاي تاريخ دفن شده است. صرف مظلوم بودن افراد مقتول، موجب ماندن آنان در حافظه روزگار نمي شود. بسياري از مظلومان و ستمديدگان تاريخ فراموش شده اند و اکنون نامي از آنان برجاي نمانده است؛ کسي که براي کشورگشايي و هدف هاي غير خدايي مي جنگد، در تاريخ مدفون مي شود.

واقعه عاشورا؛ نگيني بر انگشتر تاريخ

تنها واقعه اي که چونان نگيني بر انگشتري تاريخ مي درخشد و قدر اول آسمان جهاد و اجتهاد و قيام و اقدام است، همانا واقعه عاشوراست؛ زيرا سالار شهيدان براي احياي دين خدا قيام کرد و از آن جا که دين الهي «حي لايموت» است، احياگر دين نيز هرگز نمي ميرد و نامش براي هميشه بر جريده عالم ثبت است.

پس از واقعه کربلا و شهادت امام حسين (عليه السلام) و يارانش، امويان چنين مي پنداشتند که اسلام نابود شده است و ديگر نشاني از آن برجاي نخواهد ماند. يزيد سرخوش از اين پندار خام، طبل نابودي دين بر کوفت و چنين سرود:

لعبت هاشم بالملک فلا **** خبر جاء و لا وحي نزل

يعني دين و حکومت از بازيچه هاي بني هاشم بود و اکنون جز افسانه اي از آن بر جاي نمانده است. نه وحيي نازل شده و نه خبري آمده است؛ ولي پس از سخنان گهربار و حماسي امام سجّاد (عليه السلام) و زينب (عليهاالسلام) ياوه هاي امويان باطل شد و دين، زندگي جاويد يافت.

زينب کبرا (عليهاالسلام) در دربار شام به امويان فرمودند: «به خدا سوگند! هر نيرنگي به کار بنديد، هرگز نخواهيد توانست نام و ياد ما را از خاطرها بزداييد». اين سخن در اوج قدرت امويان بيان شد. در آن روزگار بخش هاي عمده آسياي ميانه و بخش هايي از اروپا در قلمرو حکومت اموي بود و همه اين بخش ها به يزيد ماليات مي پرداختند. دو ابرقدرت ايران و روم فروپاشيدند و زير سلطه مسلمانان بودند و حکومت اموي تنها قدرت مطلق حاکم بر جهان بود. حضرت زينب (عليهاالسلام) در برابر چنين قدرتي، مقتدرانه چنين سخن گفت: «فَکِدْ کيدک و أسع سعيک و ناصب جهدک فوالله لاتمحو ذکرنا و لا تميت وحينا».

نام حسين (عليه السلام) از پس غبار ساليان و قرون، همچنان شهره جهان است و به آزادگان سراسر گيتي فروغ اميد مي بخشد.

خلاصه بحث آن که:

1. آنچه در قلمرو تاريخ طبيعي است، محکوم دگرگوني و زوال است.

2. آنچه صبغه فراطبيعي دارد، مصون از فناست.

3. سند اين دو قضيه در متن آن ها نهفته است؛ زيرا منطقه طبيعتْ صحنه جهش، حرکت، برخورد و سرانجام، زوال است و ساحت فراطبيعتْ ميدان ثبات، تجرّد، دوام و خلود است؛ (ما عندکم ينفد و ما عند الله باقٍ) . چيزي که براي وجه خداست از آسيب سيلان و حرکت مصون است؛ (کلّ شي ءٍ هالک إلاّ وجهَه).

/6262

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 484176

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 7 =