امیرحسین علم‌الهدی، دبیر شورای سیاستگذاری گروه هنر و تجربه: به نظرم جشن بزرگ فیلم فجر با همه جذابیت‌های پیدا و پنهانش، حاوی دستاوردی شگرف و منحصربه‌فرد و البته تأسف‌بار برای حوزه فرهنگ و هنر این مرزوبوم است و چنانچه ناظری از مرتبه‌ای بالاتر به این جشنواره نگاه کند، متوجه عمق مشکلات فعالان و متولیان حاکم بر فرهنگ خواهد شد که نه فیلم‌سازش می‌تواند با منتقد معقول رفتار کند و نه منتقدش می‌تواند با فیلم‌ساز با زبان نقد علمی سخن گوید!
گویا هر دو در رینگ‌بوکس قرار دارند و چاره‌ای نیست جز اینکه در کوتاه‌ترین زمان هرکدام باید آن یکی را از رینگ خارج کند و فاتح در میان افکار عمومی خود را مطرح کند! کافی است فیلم‌سازی از منتقدان با هر نوع ادبیات یاد کند که در کمترین زمان منتقدان با هزاران سخن ریز و درشت فیلم‌ساز را بنوازند و همین‌طور هم لازم است منتقدی از فیلم‌سازی به نیکی یاد نکند که صحنه زدوخورد بین فیلم‌ساز و طرفدارانش در فضای مجازی و فضاهای مکتوب دیدنی‌تر خواهد شد!
صحنه نقد و بررسی فیلم‌ها در فضای مکتوب و مجازی و... شده‌اند شبیه آنچه در حوزه سیاست می‌گذرد و همان‌طور که اهل سیاست با چنگ‌ودندان به رقیب خود می‌تازند، منتقدان و فیلم‌سازان هم با زدوخورد تماشایی درحال نواختن همدیگر در میان خلق‌الله هستند و جالب‌تر زمانی است که وقتی به میان این جماعت می‌روی و دلایل کاهش اخلاق‌مداری و سقوط هنجار‌های اجتماعی را جویا می‌شوی، همه با تبختری مثال‌زدنی از وضعیت اسف‌بار و کاهش رفتارهای بهنجار اجتماعی و آموزه‌های دینی یاد می‌کنند و از مردم می‌خواهند به فکر اخلاق بیشتر باشند!
این حضرات یادشان رفته یکی از مهم‌ترین دلایل رخت‌بربستن اخلاق از جامعه، رفتارهای خود ایشان است. در میان افکار عمومی و همان‌جایی که سیاست‌مدارمان رقیب سیاسی خود را به بهترین الفاظ حواله می‌دهند، یا فیلم‌سازی که از منتقد به بدترین نوع ممکن یاد می‌کند، یا منتقدی که به جای نقد علمی، شخصیت فیلم‌ساز را زیرسؤال می‌برد، اتفاقا همین‌جاهاست که مردم نظاره‌گر سقوط اخلاقی سیاسیون، هنرمندان، ورزشکاران و... می‌شوند و طبیعی است خود مردم نیز راه این حضرات را ادامه خواهند داد و شاهد اضمحلال تمدن و فرهنگ سه‌هزارساله قطعا درآینده‌ای نه‌چندان دور خواهیم بود!
گویا چاره‌ای نداریم در زمان مشخصی بایستیم و بازنگری‌ای همه‌جانبه در احوال خود داشته باشیم که داریم چه می‌کنیم؟
با تاریخمان، فرهنگمان، هویتمان، اعتقاداتمان و همه داشته‌هایمان که داریم، روزبه‌روز از آنها فاصله می‌گیریم و همه ابعاد زندگی‌مان را صحنه جنگ بین حق و باطل کرده‌ایم! این وضعیت رفتار اهالی سیاست، این رفتار ورزشکارانمان، این رفتار هنرمندانمان، این رفتار خودمان است ... .
داریم از درون مضمحل می‌شویم، باور کنیم آخر این مثنوی فروپاشی اخلاقی جامعه است و تا دیر نشده کمی بیندیشیم مردمانی که سرآمد ادب و احترام بودند، چرا به این رفتارها دچار شده‌اند؟ آیا اتفاقات مناظره‌های سال‌های ٨٤ و ٨٨ و فاجعه ازبین‌رفتن ادب در برابر چشم ده‌ها میلیون نفر ایرانی، مسبب اصلی این سیر نزولی اخلاقیات است؟ کمی افسار اسب سرکش خودشیفتگی‌مان را بکشیم و خود را بهترین‌های دنیا ندانیم و لحظه‌ای بایستیم و یک‌بار برای همیشه تکلیف خود با خودمان را روشن کنیم که چرا چنین می‌کنیم؟ واقعا چرا با فرهنگ یک سرزمین چنین می‌کنیم... .
۵۸۵۸
شرق نوشت: به نظرم جشن بزرگ فیلم فجر با همه جذابیت‌های پیدا و پنهانش، حاوی دستاوردی شگرف و منحصربه‌فرد و البته تأسف‌بار برای حوزه فرهنگ و هنر این مرزوبوم است
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 508229
نظر شما