با نگاهی نقادانه و بیطرف به تلاشهای سه ساله این دولت نمیتوان نفی کرد که مجموعه سیاستگذاریها، برنامه ها و اقدامات اجرائی دولت در کنار پیشرفتهائی که در زمینه سیاست خارجی و امنیت روانی جامعه داشته اما کشور همچنان با اشکالات، کمبودها و مشکلات فراوانی نیز روبرو است که بخشی ساختاری، قسمتی مربوط به دولت گذشته و قسمتی هم به ناهماهنگیهای درونی دولت و نداشتن نظریه سیاسی برای رویاروئی با مشکلات و تحولات کشور و وجود افراد غیر کارآ است.
متاسفانه هیچ تلاشی برای رفع عیوب زیر ساختی و اساسی در این زمینه نشده که در بلند مدت می توانند بر اقتدار و کارآئی دولت و نقشی که میتواند و باید در جامعه داشته باشد تاثیر منفی بگذارد. رفع این نقیصه توسط دولت بعنوان قوه مجریه امکان پذیر نیست و باید مجموعه نهادهای نظام سیاسی کشور کمر همت ببندند. در کنار این مشکل دولت یازدهم نیز در ابتدای استقرارش برآورد درستی از اوضاع سیاسی اجتماعی و نیازهای واقعی مردم نداشت و بجای آنکه یک تصویر صحیح از آن ویرانه ائی که از دولت دهم تحویل گرفته است را به مردم ارائه نماید به مماشات پرداخت. و اشتباه دیگرش بکار گرفتن و یا استفاده از نیروهای گذشته بود که اصلا" قائل به ماموریت اصلی این دولت یعنی حاکمیت اراده و حضور مردم در زندگی سیاسی اشان نبودند.
با این دو نقیصه مهم، دولت یازدهم در کنار آن مشکلات ساختاری و حجم وسیع خرابکاری دولت مهرورز محافظه کاران، به تدریج هر چه جلوتر رفت نه تنها درجا زد بلکه اگر نجنبد ممکن است بدنه اجتماعی و نخبگان سیاسی که از ترس حاکمیت مجدد باند مهرورز متوهم بر مقدرات مردم به حمایتش پرداخته بودند را از دست بدهد. مهمترین سرمایه هر دولتی مردم حامی آن دولت هستند ولی متاسفانه مسئولین و مشاوران دولت یازدهم گویا توجه نکرده اند که مردم یعد از سپری کردن دوران سخت دولت دهم به این دولت امید بسته بودند و نه دخیل! با همین امید پای صندوقهای رای در دو انتخابات اخیر کشور در سالهای 92 و 94 آمدند و از سیاستها و برنامه های دولت حمایت کردند.
اما با تشکیل یک کابینه ناهمگن، ضعیف و بی برنامه هم اکنون کمتر کور سوئی از این امید دیده میشود و طبیعی است که مخالفین هر روز شدت تهاجم خود را افزایش دهند و سنگر به سنگر جلو بیایند. وقتی اعضای دولت اینچنین علنی به پر و پاچه یکدیگر میپیچند و یا در قضیه کنسرتها وزیری نه فقط از مواضع خود بلکه از وظایف و ماموریت اصلی خویش اینچنین با ضعف و سستی چشم می پوشد کدام مدیری را میتوان پیدا کرد که در منطقه خود بر سر اجرای وظایفش، تحقق قانون و نمایندگی دولت ایستادگی کند؟! جالب است خود اعضای دولت با ضعف مدیریتی و سیاسی خود زمینه ملوک الطوایفی را فراهم میکند و خودشان هم سخنرانی میکنند که کشور را با ملوک الطوایفی نمی توان اداره کرد!
امیدوارم بد تلقی نشود و به بعضی از دوستان برنخورد اما به صراحت و صداقت و از روی دلسوزی عرض میکنم از ابتدای تشکیل دولت یازدهم ضعفهای سیاسی و اجرائی دولت، فقدان ریشه سیاسی، نداشتن نظریه و نظریه پرداز، بافت غیر همگن و اداره دولت بعنوان شرکت سهامی، نداشتن ساختار تعریف شده منسجم بین بخشهای مختلف دولت، وجود حفره های سیاسی اجرائی در دولت، راهبرد غلط گذاشتن تمام تخم مرغها در سبد مذاکرات هسته ائی، بسنده کردن به طیف خاص و محدود و بدتر از همه خوش خیم و بد خیم کردن نیروهای سیاسی کشور از راه های مختلف گوشزد شده بود اما دریغ از لحظه ائی توجه به سیر حوادث و نگاه راهبردی به وقایع و تحولات و گوش شنوا؟!
بدبختانه همه توی رودرواسی هستیم، در دنیای دیگر سیر میکنیم، بدون بده بستان اموراتمان نمیگذرد و به تهدیدات توجه نداریم که نهایت دوش هم تو چشم مردم میرود و در آخر روز نیز نظام و کشور ضرر میکنند. ببخشید اگر تلخ و طولانی شد! چون همین لحظه پایگاه اطلاع رسانی دولت خبر داد که معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری:در صفحه تویتر! خود نوشت " دولت سپاسگزار صمیمیت ها و محبت های مقام معظم رهبری است" که منهم ترجیح دادم اوقات تلخی را کنار بگذارم! خودتان این خبر را بخوانید تا مطمئن شوید با این توئیت همه چیز حل شده! کسانی هم که پیامهای تویتری را دنبال میکنند خیالشان راحت باشد دیگر هیچ مشکلی نیست و سعی در بهم زدن رابطه دولت- ملت نداشته باشند! گویا آب در هاون کوبیدن است؟! دلبر جانان ما برده دل و جان ما، برده دل و جان ما دلبرجانان ما!!
منبع: روزنامه شرق مورخ 9/6/95 که با کمی اصلاحات تحت عنوان حاکمیت اراده در دولت انتشار یافته است.
نظر شما