یک انتخاب، و دهها نکته!؟

با تشكيل مجلس دهم، با ان كيفيتي كه افتاد و دانيم، نهايتا زمان انتخاب هيئت رئيسه (ولو موقت)، فرا رسيد،
جناب دكتر علي لاريجاني، النهايه، با فاصله نسبتاً زياد، جناب دكتر عارف را پشت سر گذاشت، و خود مجددا بر كرسي رياست جلوس نمود،
دوستداران إصلاح طلبي اما، تفاسير و تعابير زيادي ، در پيش و پَس اين انتخاب، ارائه دادند، از جمله انكه، برخي عزيزان، زبان و قلم به گِلِه و شكواييه از "تازه واردان"ي گشودند كه ، تا سه ماه قبل حتي رؤياي نمايندگي مردم در مجلس را هم نميديدند، اما به لطف قرار گرفتن در فهرست اميد ، ناگهان خود را ناباورانه در صحن و سراي هِرَم سبز يافتند. انتظار قاطبه مباشران و ملازمان إصلاحات، از تازه واردان دوران يافته اين بود كه به نماينده اول تهران و سرامد فهرست اميد وفادار مانده و در وزن كشي جناحي، حق نان و نمك را بجا اورند و عارف را بر فيلسوف ، مرجح دارند، اما، نتيجه انتخاب، دور از انتظار ايشان بود ، و از اين رو، منتقدان متعصب إصلاح گرا، در جايي، اين تازه واردان بد عهد را، بشدت نواختند كه، چرا در بدو امر، اينچنين خلاف مروت رفتار كردند؛
بنظر ميرسد، نقد اين مثنوي را بتوان در يك چكامه مختصر لحاظ كرد؛
اينچنين؛...
گفته شده، "عدالت"، چشم بسته است، اينجا اما، "سياست"، چشم و رو بسته است،
نوكيسه گي را در ظرف سياست بي چشم و رو كه بريزند، همين مي شود،
چيز غريبي نيست،
عجيب انجا است كه، چنين واقعه اي را دستكم از يكهفته قبل براحتي مي شد پيشنگري كرد، (كما اينكه اين آقٓلّ، كه علاقه چنداني به پژوهش در اينده روندهاي سياست داخلي ندارد، في حد نفسه، برايم مبرهن بود كه، جبر شرايط بجز جناب لاريجاني را مجال نخواهد داد)، ليكن، چطور ممكن بود كه سرامدان إصلاح طلبي، نخواستند كه "امر واقع" را برسميت بشناسند ، تا انجا كه عيار خود را تنازل دهند؟!
اين وضع، نتيجه طبيعي تصلب در تشخيص روندهاي محتوم است و عدم انعطاف و فقدان قوه "تصميم سازي" عزيزان،
"و الِّا، بعض سرامدان واقع گراي إصلاح طلب، از مدتي پيش وقوع اين امر را تشخيص داده بودند، و متواضعانه توصيه به توافق و عدم ورود به وزن كشي "عارف-لاريجاني" نموده بودند. "

4949