به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علی نصیریان، یکی از بازیگران پیکسوتان تئاتر و سینمای ایران است که سهم عمده‌ای در شکل‌گیری تئاتر ایرانی داشته است.
از سوی دیگر حضور او در آثار مهم سینما و تلویزیون ایران از «گاو» و «آقای هالو»ی داریوش مهرجویی گرفته تا «سربداران» و «هزاردستان» او را به چهره‌ای تاثیرگذار و نوستالژیک تبدیل کرده است.
شاید همین دلایل بود که باعث شد شب گذشته در خانه هنرمندان ایران، کسانی چون محمد سریر، مجید سرسنگی، محمدعلی نجفی، مسعود جعفری جوزانی و … گرد هم جمع شدند تا از او تقدیر کنند. شبی که کارگردانان درباره منش و رفتار او سخن گفتند و خود نصیریان نیز از غربت «سنگلج» سخن به میان آورد.
مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران درباره این مراسم که در قالب برنامه «شب‌های ایرانشهر» تعریف و برگزار می‌شد گفت که این برنامه بر مبنای قدردانی از نسلی شکل گرفته که سازنده اصول قطعی و محکم فرهنگی ما طی سالیان گذشته بوده است. کسانی که عمرشان را وقف غنا بخشیدن به میراث فرهنگی کشور کرده‌اند.
او علی نصریان را بخشی از تاریخ فرهنگ ایران دانست و اظهار داشت: «نصیریان در کنار بازی قدرتمند نقش بسیار مهمی درپیدایش و شکل دادن به گروه‌های تئاتر داشته است. از سوی دیگر او نمایش‌هایی را اجرا کرده که بی‌شک جزو آثار ماندگار تئاتر ایران محسوب می‌شوند.»
سرسنگی از ماندگاری نصریان هم گفت و این که در کمال شهرت از نظر فروتنی و اخلاق زبانزد خاص و عام است.
سخنران بعدی محمدعلی نجفی کارگردان سریال «سربداران» بود. او از زمانی گفت که می‌خواست این سریال را بسازد. دوره‌ای که تکلیف هنرهای نمایشی مشخص نبود: «آن زمان که می‌خواستیم که «سربداران» را بسازیم سینمای ایران و کلا مساله نمایش دچار اغتشاش شده بود و معلوم نبود چه آینده‌ای در انتظار آن است.»
از سوی دیگر او گفت که وقتی فیلمنامه حاضر شد به این نتیجه رسید که هیچ کس جز علی نصیریان نمی‌تواند نقش «قاضی شارح» را بازی کند و نمی‌دانست که آیا نصیریان این نقش را قبول می‌کند یا نه، چرا که: «او در ابتدا من را نمی‌شناخت و من نمی‌دانستم که می‌تواند به من اعتماد کند یا نه. اما بعد از بحث و گفت‌وگوی نصریان به ما اعتماد کرد و همین اعتماد، بار سنگینی به روی دوش ما گذاشت. بدین ترتیب علی نصیریان برای من نه فقط بازیگر فیلم که مراد و معلمم شد. مردی که تجسم بردباری، اخلاق، هنرمندی و انسانیت است.»
مسعود جعفری جوزانی که در فیلم «شیر سنگی» با نصیریان همکاری داشته اما از مناعت طبع و بزرگواری نصیریان سخن گفت: «زمانی که «شیر سنگی» ساخته می‌شد ناگهان تهیه‌کننده از حمایت مالی دست کشید، آن هم درست وقتی که ما به همراه بازیگرانی چون علی نصریان، عزت‌الله انتظامی و … در بیابان و در یک سیاه‌چادر زندگی می‌کردیم و شرایط به نحوی بود که گاهی حتی پول خرید غذا هم نداشتیم.»
او ادامه داد: «آن زمان امکانات گریم هم در حد کافی وجود نداشت و یادم هست که نصریان برای این که به چهره نقشش نزدیک شود ساعت‌ها زیر افتاب سوزان راه می‌رفتم و دستانش را در خاک فرو می‌برد.»
جوزانی از ترس‌هایش هنگام ساختن این فیلم هم گفت. این که مبادا یک روز بازیگران به خاطر مشکلات مالی گروه را ترک کنند و فیلم ناتمام بمانند اما یک روز: «یک روز نصیریان به سراغ من آمد و گفت که از دار دنیا یک خانه دارد که حاضر است بی‌تعارف آن را بفروشد تا فیلم به سرانجام برسد. چنین حرف و وجود چنین شخصیتی آنقدر برای من انرژی بخش بود که از آن پس «علی‌یار» به عشق و زندگی من تبدیل شد.»
جوزانی رفتار حرفه‌ای نصیریان را با رفتار بازیگران امروزی هم مقایسه کرد و گفت: «متاسفانه امروز کار به جایی رسیده که هنرپیشه برای سفر به شهرستان‌ها و ضبط فیلم اول از چندستاره بودن هتل و نوع غذای آن مطمئن می‌شوند و بعد به سر کار می‌آیند.»
جوزانی افزود: «وقتی از نصیریان حرف می‌زنیم از نظم، فهم، درک، احترام به کلمه و خرد و وقت‌شناسی حرف می‌زنیم. جای تاسف دارد که در جامعه ما آنقدر از اخلاق حرف زده شده که عمل به آن را فراموش کرده‌ایم اما امیدوارم دست از دروغ برداریم و مرام و فرهنگ پهلوانی را جاری کنیم.»
بعد از این سخنان نوبت به علی نصیریان رسید که پیش از هر چیز بگوید بابت هنرمندش بودنش از هیچ کس طلبکار نیست نه جامعه، نه ملت و نه دولت: «چنین تقدیرهایی نشان از لطف و مرحمت مردم و دوستان دارد اما من اگر فعالیتی در عرصه هنر داشته‌ام به دلیل علاقه شخصی بوده و به همین خاطر از جامعه، ملت و دولت طلبکار نیستم.»
او گفت از دستمزد بازیگری روزگار می‌گذراند و ادامه داد: «زماین که شروع به کار کردم گمان نمی‌کردم روزی مدالی به من داده شود. من همیشه برای ارضای درونی و علاقه شخصی به این فعالیت‌ها پرداخته‌ام. از کودکی عاشق تعزیه بودم و نمایش مرا افسون و جادو می‌کرد.»
نصیریان همچنین به وضعیت تماشاخانه سنگلج اشاره کرد: «این تماشاخانه دقیقا ۵۰ سال پیش یعنی مهر سال ۱۳۴۴ تاسیس شد. ۵۰ سال است که این سالن مظلوم در پایین شهر به کار خود ادامه داده و پایه‌گذار تئاتر نوین ایران بعد از کودتای ۲۸ مرداد بوده است.»
او از شاهین سرکسیان هم سخن گفت. کسی که او، بیژن مفید، فهمیه راستکار و … را گرد هم جمع کرد تا تئاتر نوین را شکل دهد. زمانی که دانش‌آموزان هنرستان هنرپیشگی هر روز بعد از مدرسه راهی خانه او می‌شدند تا درباره تئاتر با هم سخن بگویند: «شاهین سرکیسیان ما را گرد هم آورد و این تئاتر را راه انداخت. او نه پروفسور و نه کارگردان بود و نه دوره‌ای آکادمیک دیده بود اما توانست ما بچه‌های هنرستان هنرپیشگی را با روح و جانش پرورش دهد. بعدها حمید سمندریان و دیگران هم از خارج برگشتند و ما شاهد حضور غلامحسین ساعدی، بهرام بیضایی، اکبر رادی و … در سنگلج بودیم که تئاتر ایرانی را برپا کردند.»
نصیریان افزود: «دو نسل از بچه‌های هنرستان هرپیشگی و بسیاری از چهره‌های تاثیرگذار تئاتر ایران در سنگلج فعالیت کرده‌اند. از نمایش‌های آیینی و سنتی گرفته تا تئاترهای مدرن همه در سنگلج اجرا می‌شد. امیدوارم مسئولان این تماشاخانه و مدیران مرکز هنرهای نمایشی لااقل به مناسبت ۵۰ سالگی این سالن یادی از سنگلج بکنند.»
او در پایان سخنانش اشاره‌ای هم به درگذشت هما روستا کرد و گفت:«از درگذشت او بسیار متاسف شدم. برای او از این دنیا رفتن زود بود اگرچه همه ما در نوبت مرگ به سر می‌بریم.»
نصیریان همچنین اظهار داشت: «من هم معایبی دارم که اگر اینجا هم بیان نشود چه وقتی زنده هستم و چه پس از مرگ در کتاب‌ها نوشته خواهد شد. کار ناقابلی در این عرصه انجام داده‌ام و برای آن بر سر هیچ کس در این دنیا منتی ندارم.»
۵۷۲۴۴
نظر شما