عزرائیل بچه خیرات می کند

 در 4 قطعنامه عليه کشور ما در شوراي امنيت راي مثبت داده و حالا که خودش طعم تحريم غرب را در نتيجه تجاوز به خاک همسايه و اشغال بخشي از کشور اوکراين و ضميمه کردن به خاک خود دارد حس مي کند، دلش به حال ما سوخته است و مي خواهد روزانه 500 هزار بشکه از نفت ما را تحويل بگيرد و به جاي آن اسلحه هاي بنجل و اجناس توليدي بي کيفيت و غير استاندارد خود را به ما بفروشد(به ياد داشته باشيم که روسيه بزرگترين صادر کننده نفت در جهان است، اما ذخاير اثبات شده آتنها ن اندکي بيش از نصف ذخاير ايران است) سطح تجارت ما با روسيه در سالهاي 1372 تا 1392(طي 20 سال) بطور متوسط سالانه به بيش از 3 ميليارد دلار هم نرسيده است. آنهم حدود 300 تا 400 ميليون دلار ما به آن کشور کالا صادر کرديم و بقيه اش را آنها به ما قالب کرده اند. اگر بدانيم که ما سالانه حدود 3 ميليارد دلار کالا به افغانستان صادر مي کينم، سطح تجارت ما با عراق به حدود 6.5 میلیارد دلار می رسد(6.3 میلیارد صادرات ما به عراق)، آن گاه مي توان قياس کرد که چرا روسيه بازارهاي پر رونق خود را چرا به روي ما باز نمي کند(نگارنده در اغلب نقاط روسيه شاهد بوده است که کالاهاي وارداتي اين کشور از ترکيه مي تواند از ايران هم وارد بشود، ولي روسيه ايران را بيشتر به عنوان رقيب خود مي بيند و نمي خواهد ايران پيشرفت کند. بويژه در بازار انرژي گاز اروپا مي خواهد يکه تاز باشد و به ايران توصيه مي کند گاز خود را به پاکستان صادر کند (که خط لوله صلح سالهاست بلاتکليف است). اما با صدور گاز ايران به اروپا به شدت مخالف است. نمونه آن گاز صادراتي ايران به ارمنستان است که در سال 2005 افتتاح شد و ايران قصد داشت اين خط لوله را تا گرجستان ادامه بدهد که با کارشکني روسها مواجه شد. آنها بدهي هاي دولت ارمنستان به روسيه را بهانه و تمام سامانه خطوط و شبکه گاز ارمنستان را تصاحب کردند و خط لوله ما را در ارمنستان متوقف کردند. هنوز مرز زميني روسيه با ايران(از طريق جمهوري آذربايجان) تنها به روي ما بسته است با هزار دردسر به ما ويزا مي دهند. هنوز فقط يک خط پروازي بين ايران و روسيه موجود است که از دوره شوروي از انقلاب اکتبر 1917 تاکنون همان است(تهران- مسکو)؛ در حالي که پروازهاي متعددي از ترکيه به نقاط بسياري از روسيه داير است. روسها در رسانه هاي خود ما را کشوري عقب مانده توصيف مي کنند و فيلمهايي که در باره ايران در تلويزيون روسيه نمايش مي دهند اغلب مربوط به گذشته است.
روسیه خود نیازمند تکنولوژی غرب است و برای نوسازی صنعت خود به تکنولوژی های برتر غرب نیاز دارد. با وارد کردن صنایع غربی می خواهد صنایع عقب افتاده و خارج از رده خود را به ما بفروشد. روسیه از سالهای دور در پروازهای خارجی خود و در سالهای اخیر در تمام پروازهای داخلی خود از هواپیماهای مسافری غرب بهره می گیرد و آنگاه توپولف را به کشور های دیگر از جمله ایران می فروشد و اجاره می دهد که ما در ایران شاهد سقوط این هواپیما ها و کشته شدن هموطنان بیگناه خود بوده ایم. روسیه کشور صادر کننده مواد خام، فلزات، نفت و گاز و چوب است. می خواهد در ازای خرید نفت ما در معامله تهاتری چه کالایی به ما بفروشد؟ کدام بازار می تواند ماهانه 1.5 میلیارد کالای روسی را در ایران جذب کند؟ با چه تضمینی و چه کیفیتی؟
همين روسيه اي که نتوانست زير دريايي(کورسک) خود را نجات دهد(در ماه آگوست سال 2000)، و ناگزير دست به دامن غرب شد تا جنازه سرنشينان زير دريايي را بيرون بکشد، در بحران گروگانگيري مدرسه بسلان در سپتامبر 2004، تمام گروگانگيران را همراه با دانش آموزان به هلاکت رساند(334 دانش آموز کشته شدند)، در بحران گروگانگيري تئاتر مسکو در اکتبر سال 2002، مساله را با ترزيق گاز شيميايي به درون تهويه تئاتر و کشتن گروگانيگران و تعداد 130 نفر از گروگانها (تماشاچيان) بي گناه حل کرد؛ روسيه اي که طي يک دهه پاسخ مسلمانان جدايي طلب چچن و داغستان را با آتش توپخانه و بمباران شهرها ها پاسخ داد، اکنون دلش به حال ما مي سوزد. روسيه اي که در بحراني ترين لحظات تهديد آمريکا براي حمله به ايران سامانه دفاع موشکي اس 300 را به ما تحويل نداد(طبق قرار داد پول آن را هم دريافت کرده و در تحويل همانند نيروگاه هسته اي تعلل ورزيده است)، نمی تواند دلسوز ما باشد. لازم است با دقت و هوشياري عمل کنيم. نبايد از نظر دور بداريم و فراموش کنيم که آنها در روابط با کشورهاي ديگر تنها بدنبال منافع حداکثري خويشند. در اوت سال 2008 (درست 6 سال پيش) روسيه با حمله به گرجستان و کمک به جدايي طلبان اوستياي جنوبي و آبخازيا در گرجستان، اين دو بخش را از حاکميت گرجستان خارج و استقلال آنها را به رسميت شناخنته است و به تعداد زيادي از شهروندان گرجي ساکن اين نقاط پاسپورت روسي داده است. در مساله قره باغ روسيه مقصر اصلي است. در درياي خزر حقوق ما را ضايع کرده است. به گمان ما سياستمداران و دولتمردان ايران به اندازه کافي آگاه و خبره هستند که در اين شرايط بچه هاي خيراتي عزرائيل را قبول نکنند و از او بخواهند شرا قليلا. مهمتر اینکه باید از سخن بزرگانم درس بگیریم که فرموده اند:
فریب تربیت باغبان مخور ای گل/اگر آب می دهد، گلاب می گیرد.