واحدمرکزی خبر نوشت: الیور دکوتینی در پایگاه اینترنتی موسسه واشنگتن می نویسد با وجود تعریف و تمجید هایی که به سبب استقرار نیروهای روسی در سوریه از تهران شنیده می شود، تداوم مداخله روسیه موجب کاهش نفوذ ایران در سوریه می شود.

به گزارش مونیتورینگ خبرگزاری صدا وسیما، تعجبی ندارد اگر ایران از قدرت نمایی ولادیمیر پوتین در سوریه حمایت کند. سخنگوی وزارت خارجه ایران اقدام روسیه را «گامی رو به جلو در مبارزه با تروریسم و حل بحران جاری در منطقه»‌ توصیف کرد. محسن رضایی، سیاست مداری سرد و گرم چشیده و فرمانده پیشین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تا جایی پیش رفت که گفت مداخله روسیه می تواند عراق را نیز دربر گیرد. جت های سوخوی روسیه زمانی ظاهراً برای مبارزه با داعش (گروه تکفیری صهیونیستی) به آسمان سوریه وارد شدند که رژیم بشار اسد متحمل مجموعه ای از شکست های نظامی شده بود. شکی نیست پس از چهار سال حمایت همه جانبه از رژیم اسد، ایران مداخله روسیه را نوعی مشارکت و تقسیم بار جنگ در سوریه تلقی می کند.
به واقع دیدار مسئولان ارشد ایرانی ازجمله قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس، و حسین امیرعبداللهیان، معاون عربی و آفریقایی وزیر خارجه ایران، از مسکو موید میزانی از همکاری است. فوریه گذشته نیز علی اکبر ولایتی، مشاور دیپلماتیک رهبر ایران، به روسیه سفر کرد و با ولادیمیر پوتین دیدار و گفتگو کرد. در نهایت هفته گذشته مقامات نظامی عراقی از ایجاد مرکزی برای هماهنگی اطلاعاتی و امنیتی میان کرملین، دمشق و تهران در بغداد خبر دادند. تجیهزات روسی مستقر در سوریه نیروهای اسد را تقویت خواهد کرد، اما ممکن است برای حمایت از حزب الله نیز به کار گرفته شود. مساله ای که نتانیاهو را وادار کرد به مسکو سفر کند. هم اکنون صحبت از تشکیل ائتلاف دومی در سوریه در میان است که با ائتلاف به رهبری آمریکا فاصله بسیار دارد.
اما همزمان با ائتلاف، سیاست ائتلاف نیز مطرح می شود و در این میان تاثیرگذارترین شرکا آنهایی هستند که می توانند و مایلند از توانایی های کلیدی خود استفاده کنند و نیروهای خود را به ماموریت های خطرناک اعزام کنند. روسیه علاوه بر اعزام نیروی زمینی، سواره نظامی از بالگردهای تهاجمی و جنگنده بمب افکن ها در سوریه مستقر کرده است که می توانند در هر نقطه از سوریه نیروهای فرسوده اسد را پوشش دهند و بالقوه راه نیروهای هوایی غربی و عربی را سد کنند. اقدامی حمایتی که ایران با هواپیماهای اندک و قدیمی اش که عمدتاً‌ در زمان شاه خریداری شده اند، نمی تواند با آن برابری کند. صف‌آرایی نظامی ایران در سوریه بیشتر از نوع تدافعی و جنگ نامتقارن است و تهاجمی نیست. تا کنون ایران عمدتاً ‌پرسنل غیررزمی یعنی مشاور و آموزش دهنده به سوریه فرستاده که در همه سطوح ماشین جنگی اسد حضور دارند، در حالی که حزب الله و سایر شبه نظامیان برخوردار از حمایت ایران عمده عملیات نظامی را انجام می دهند.
علاوه براین روسیه در موقعیت برتری از ایران برای بهره برداری از نقش نظامی اش در عرصه دیپلماسی برخوردار است و دیدار طولانی پوتین با رئیس جمهور آمریکا در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد موید این نکته است. در حالی که ایرانی ها در برابر واشنگتن سرسختی نشان می دهند و درگیر زورآزمایی منطقه ای با عربستان سعودی هستند، روسیه نشان داده است مایل به همکاری با کشورهای منطقه و غربی در مساله سوریه است که البته تا به امروز بی نتیجه مانده است. علاوه بر این، بسیاری از افسران سکولار بعثی که ستون فقرات رژیم سوریه را تشکیل می دهند و دوره های آموزشی اولیه خود را در اتحاد شوروی گذرانده اند و اغلب همسران روسی اختیار کرده اند، شاید مشاوران روسی را به مدافعان خود از جمهوری اسلامی ترجیح دهند. بنابراین باوجود همه تمجیدها و راحتی که تهران از مداخله روسیه در سوریه احساس می کند، حضور روسیه درسوریه، و تا اندازه ای کمتر در عراق، چالشی در برابر نفوذ ایران، هم در هدایت جنگ و هم در حل نهایی مساله سوریه، است.

4949

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 465305

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 2 =