۰ نفر
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۷:۰۴

همشهری آنلاین نوشت: اخترشناسان به تازگی دنباله‌داری عجیب و سنگی و بدون دنباله را درون سامانه خورشیدی رصد کرده‌اند که به اندازه‌ای منحصر‌به‌فرد و نادر است که می‌تواند تعریف این اجرام کیهانی را تغییر دهد.

راساس گزارش ساينس ادونس، حجم آبي كه اين دنباله‌دار با خود حمل مي‌كند يك ميليون برابر كمتر از هردنباله‌دار شناخته شده ديگري است و جنس آن به جاي آنكه مانند ديگر دنباله‌دارها از يخ باشد از سنگ است، درست مانند يك سيارك. از اين رو دانشمندان معتقدند اين جرم نقطه تقاطعي ميان يك سيارك و يك دنباله‌دار است.

به گفته اوليويه هاينات از رصدخانه جنوبي اروپايي اين كشف بسيار هيجان‌انگيز است زيرا ممكن است اين جرم بخشي از جرمي باشد كه موجب شكل‌گرفتن زمين شده‌است. به نظر مي‌آيد دنباله‌دار بدون دنباله از دل ابر اوورت ظاهر شده‌است، حبابي وسيع و فرضي كه كل سامانه خورشيدي را در بر گرفته‌است و ميزبان بسياري از دنباله‌دارها است.

مدار دنباله‌دارهاي اين ابر هر 200 سال تا هزاران سال يكبار آنها را به درون سامانه خورشيدي مي‌كشاند و با نزديك‌تر شدن به خورشيد پوشش يخي آنها از بين مي‌رود و فرايند تبخير آغاز شده و دنباله درخشان آنها را ايجاد مي‌كند. اما نكته جالب درباره دنباله‌دار جديد كه C/2014 S3 نام دارد اين است كه اين جرم به اندازه‌اي يخ ندارد كه بتواند دنباله‌اي تشكيل دهد.

نكته عجيب‌تر طيف نوري آن، الگوي نوري كه از سطح آن بازتابانده مي‌شود است كه نشان مي‌دهد ساختار سنگي دروني اين جرم مشابه تمامي سيارك‌هاي شناخته شده‌اي كه مدارشان ميان مريخ و مشتري قرار دارد، تحت تاثير نور خورشيد قرار نگرفته‌است. از اين رو اخترشناسان اين جرم را يك دنباله‌دار هيبريدي،‌تركيبي از يك دنباله‌دار يخي و يك سيارك سنگي مي‌دانند كه نه شبيه به دنباله‌دار است و نه سيارك.

اين دنباله‌دار اولين‌بار در سال 2014 و با استفاده از تلسكوپ PANSTARSS-S1 در هاوايي كشف شد. پس از دو سال رصد و مطالعه اخترشناسان احتمال دادند اين جرم درحدود چهار ميليارد سال پيش در نزديكي زمين تشكيل شده و به واسطه برخوردي اتفاقي به حاشيه سامانه خورشيدي پرتاب شده‌است و مابقي عمر خود را درون ابر منجمد اوورتي سپري كرده‌است. اما اكنون براي اولين بار مسير بازگشت را يافته و به خانه بازگشته‌است.

سپري كردن سال‌هاي طولاني در شرايط منجمد باعث شده‌است كه اين دنباله‌دار بدون دم، كه اخترشناسان آن را دنباله‌دار مانكس مي‌نامند،‌بتواند از خود در برابر حرارت خورشيد محافظت كند. به گفته محققان مسير حركت اين دنباله‌دار مشابه ديگر دنباله‌دارهاي ابر اوورتي است كه به دنباله‌دارهاي طولاني مدت شهرت دارند، طول مدار اين دنباله‌دار 860 سال است و اين به آن معني است كه دفعه بعدي كه مي‌توان آن را رصد كرد 860 سال ديگر است.

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 532943

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 0 =