برخی کاربران با اشاره به برخی سیاست های دولت ها خواهان کم شدن واردات کشور و کاهش سود بانکی شدند.در همین راستا حسنا نوشت: راهش وارد نکردن کالاهای بی کیفیت چینی است.دراینصورت هم تولید داخلی رشد میکند،هم اشتغال بیشتر میشود وهم حقوق مصرف کننده بی گناه رعایت میشود. شمارابخدا فریادبزنید تامسولان بشنوند وبه هیچ عنوان درگمرگ ها اجازه ورود جنس غیراستاندارد چینی را ندهند.چینی هاازشرایط تحریم ایران فوق العاده سواستفاده می‌کنند.
حسین کاربر دیگری بود که قطع کردن دستانی که تو کار واردات اجناس چینی را راه حل می دانست.او نوشت:بنظرتون این ماشینای چینی با رقابت سالم وارد بازار ایران شدن؟ کاملا مشخصه که به کسانی باج دادن تا بتونن جنس شونو ابزار مرگ بفروشن به ایران.
رسول نیز کاربری بود که معتقد بود:به هر شرکت بازرگانی به اندازه سهمش در صادرات اجازه واردات داده بشود، کل مشکلات مملکت حل خواهد شد. نه اینکه یک شرکت 2 ماه هست که افتتاح شده با رانت مجوز واردات میلیاردی بگیرد.
کیفیت؛ حلقه گمشده
از سویی برخی کاربران به بُعد کیفیت اشاره داشتند. کاربری نوشت: جوابش خیلی ساده هست. کیفیت را بالا ببرید. غلامی کاربری دیگری بود که در این زمینه نوشت: تو ایران همه از کار خودشون میزنن کالای ایرانی ضمانت خوبی ندارد.
کاربری نیز با اشاره به جدایی دانشگاه و صنعت نوشت: تا صنعت به دانشگاه وصل نشود کیفیت کالای ایرانی پایین می ماند و قدرت رقابت ندارد.. دانشگاه ها باید تقویت بشه و صنعت باید مجوز تولید کالا را از دانشگاه بعد از انجام آزمایش های علمی بگیرد. دولت بهتره روی آزمایشگاه های دانشگاهی سرمایه گذاری کند.
کاربری به نام جلال با طرح این سوال که چرا علیرغم اینکه این موضوع را همه میدانند چرا کسی کاری نمیکند؟ نوشت: جواب در یک جمله: "عدم باور دولت به تولید" است. به نظر من تا زمانی که درآمدهای سهل الوصول نفتی از بند ناف دولت بریده نشود و دولت برای کسب درآمد خود متکی به مالیاتی که از تولید می گیرد نباشد، آش همین آش و کاسه همین کاسه خواهد بود.
حسن علی با اشاره به اخراج مدیران کارآمد در راستای افزایش کیفیت نوشت: فقط باید کیفیت گرایی از شعار و تعارف تبدیل به فرهنگ و اراده همه شود و هر کی کار خوب تحویل میده تشویق بشه و مدیران ناکارامد دولتی از پست های اشغال شده کنار برن و موازین سالم در تقسیم منابع بانگی صورت بگیرد، در یک کلام ایرانی باشیم سالم و سربلند.
عدم نظارت
گروهی دیگر از کاربران به بحث نظارت اشاره داشتند. کاربری نوشت: بالا بردن استاندارد و نظارت دقیق و بدون اغماض درجه بندی استاندارد تفاوت بین محصولی که با تک ماده استاندارد گرفته با محصولی که دارای بالاترین استاندارد و کیفیت هست، برخورد جدی با متخلفان در تولید کالا و محصول بی کیفت و تقلبی.
در همین راستا کاربر دیگری نوشت: اصلا نظارتی روی کالاهای تولید شده داخل ایران نمی شود ،از خورو ساز بگیر تا تولید کننده مواد مصرفی و غیره انگار توی ایران جان و پول مردم از بی اهمیت ترین چیزهاست.
کاربری نوشت: میگویند ژاپنیها جنس ژاپنی میخرند. ابتدا که ژاپن شروع به تولید کرد کیفیت بسیار پایینی داشت ولی از نظر هزینه خرید کالای ژاپنی بسیار به صرفه بود ضمن اینکه در فرهنگ ژاپنی یک تعهد نانوشته بین مردم و تولید کننده وجود داشت مردم جنس ژاپنی میخریدند تولید کننده هم روز به روز کیفیت را بالا میبرد بطوریکه روزی رسید که کالای ژاپنی در جهان بالاترین کیفیت و کمترین قیمت را داشت.
وقتی رقابتی نیست
گروهی دیگر از کاربران به رقابت و عدم آن در کشور اشاره کردند. یکی از کاربران در این زمینه نوشت:تا رقابت سالم نباشه تولید داخلی پیشرفت نمیکند که هیچ، تازه با پایین ترین کیفیت محصولات به انحصارگرایی هم رو میارند. نمونه بارزش هم که کم نداریم.
برای دیدن نظرات کاربران اینجا را ببینید.
/212 17
