برنامه نود و مدیریت رسانه ملی

در نگاهی گذرا به برنامه های جذاب و مخاطب پسند تلویزیون به روشنی دیده می شود که این برنامه های "مجری محور" هستند که در صدر برنامه ها قرار دارند و این هیچ ارتباطی با شبکه و نوع مدیریت آن ندارد. به این معنی که اگر همین مجریان فی المثل در شبکه دور افتاده ای در یکی از استان های محروم هم برنامه اجرا کنند بخوبی می توانند مخاطب را جلب و جذب و بر شمار بینندگان بیفزایند.

البته حمایت مالی، فنی و تبلیغی موثر است اما، آنچه این نوع برنامه ها را جذاب می کند وجود مجری است که از قضا کاملاً مستقل و خود مختار به ایفای آنچه می پندارد صحیح است می پردازد. مدیر شبکه و مدیران عالی سیما در حد امضا و برآورد مالی در این نوع برنامه ها شریکند. از این لحاظ تذکر شورای نظارت-با هر انگیزه ای-به برنامه نود اقدامی شجاعت آمیز و البته نوآورانه و مبتکرانه است!

صرف نظر از راستی یا ناراستی موضوع مورد بحث مجری برنامه نود -که اتفاقاً خود دانشجوی مدیریت رسانه است- اقدام شورای نظارت می تواند فتح بابی برای نظارت برنامه هایی از این دست باشد که تقریباً هیچ کنترلی بر آن نیست و مجری خود می تواند حتی بقال سرکوچه را هم به برنامه بیاورد به این بهانه که مثلا نوه او عاشق فوتبال است! و این پیش از آنکه نقدی بر عملکرد برنامه های مجری محور-که در نوع خود بسیار مفید و مناسب نیز هستند باشد- تعریضی بر مدیران است که نه تخصص لازم و نه مهارت و آشنایی مناسب در حوزه مدیریت رسانه به طور اخص و دانش مدیریت بطور اعم ندارند. آنها سالهاست مدیریت شبکه ها را با هم تعویض و مبادله می کنند و گاه با همین برنامه ها از نردبان ترقی بالا رفته و به آن مباهات کرده اند.

همین مدیران در صورت اندک قهر و آشتی مجریان همین برنامه ها حاضرند از تمام توان خود برای راضی کردن آنها استفاده کنند و عقب نشینی که سهل است خانه نشین هم بشوند! بس مراقبت اساسی این است که مبادا با تکرار اینگونه تذکرات کاسه صبر مجریان تمام، و ابروی خشم آنها به حرکت درآید.

در این صورت نه از تاک نشان ماند و نه از تاکنشان! چرا که رسانه ملی از همین سه- چهار برنامه اصلی و پر جاذبه و مجری محور هم محروم خواهد ماند. به این دلیل ساده که آنها هر وقت بخواهند می آیند هر وقت بخواهند می روند البته در این تنگناها گاه قهر هم می کنند و آنچه در این میان جایش خالی است مدیریت رسانه است.