برخی از ناظران سیاسی بر این باور هستند که احمدی نژاد می‌خواهد به دلیل اینکه می‌داند در راه رسیدن به نهاد ریاست جمهوری با مشکلات فراوانی از جمله تایید صلاحیت روبرو است سعی می‌کند از طریق شورای شهر به میدان بیاید و یاران خود را به پارلمان تهران بفرستد. از طریق یاران او می‌تواند بازهم به کرسی شهرداری برسد و اهداف خود را پیش ببرد.
نکته‌ای که در این میان احمدی نژادی‌ها باید به آن توجه کنند این معناست، تهران دیگر شهر اصول‌گرایان و احمدی نژادی‌ها نیست. احمدی نژاد در دو قطبی بزرگ سال 88 رقابت در تهران را به میرحسین موسوی واگذار کرد. در این انتخابات که حاشیه‌های بعد از آن هنوز در جامعه ملموس است. آخرین نخست وزیر ایران (2 میلیون و 166 هزار و 245) رای و احمدی نژاد (یک میلیون و 809 هزار و 855) به خود اختصاص دادند.
احمدی نژاد در سال 92 نیز بعد از اینکه مشایی نتوانست از سد شورای نگهبان عبور کند تلاش کرد نمایندگانی را به شورای شهر بفرستد اما در این انتخابات هم ناکام ماند.
خواهر او پروین احمدی نژاد و وزیر جنجالی دولت دهم که به خاطر او در مجلس نهم یکشنبه سیاه رقم خورد یعنی عبدالرضا شیخ الاسلامی که در صدر فهرست «زنده باد بهار» قرار داشتند نتوانستند در به شورای شهر تهران راه پیدا کنند و اختلاف زیادی با راه یافتگان به شورای شهر داشتند.
مردم تهران در سال 94، در جریان انتخابات مجلس دهم نشان دادند که به جز احمدی نژاد به اصول‌گرایان نیز نظر مثبتی ندارند. اکثر مردم در این انتخابات در شهر تهران تماما به فهرست امید رای دادند و 30 نامزد این فهرست به عنوان 30 نماینده تهران معرفی شدند.
مشارکت مردم در تهران در انتخابات‌ها نشان داده است که اکثر آنها رای خود را به سبد اصلاح طلبان خواهند ریخت. حسن روحانی در سال 92، 2 میلیون و 385 هزار و 890 رأی آورد و شهردار تهران محمدباقر قالیباف تنها یک میلیون و 266 هزار و 568 رأی را به خود اختصاص داد.
بر این اساس می‌شود گفت که مردم تهران در صورت مشارکت در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری به اصول‌گرایان و احمدی نژادی‌ها رای نخواهند دارد. احمدی نژاد و احمدی نژادی‌ها شاید در شورای شهر با خطر رد صلاحیت روبرو نشوند اما با سد محکم مردم تهران روبرو خواهند شد.
آن گونه که از شواهد پیداست انتخاب تهران آن هم در انتخابات شورای شهر استراتژی مناسبی از سوی احمدی نژاد برای آینده سیاسی خود نیست.
2929
نظر شما