صدا و سیما از دانشگاه ها مهم تر است! چرا؟

در سالهای اخیر تجربه نشان داده است که موسساتی که خارج از چهارچوب های دانشگاهی هستند، بیشتر مورد توجه اند. علت هم این است که این مراکز غالبا تحت کنترل هستند و به همین دلیل با اطمینان بیشتری به آنها بودجه تعلق گرفته و با اطمینان از مدیران آنها حمایت می شود. این در حالی است که دانشگاه ها، به دلیل آن که اساسا قابل کنترل دقیق نیستند و مدیریت آنها و نیز استعدادهای درون آنها، مسیرهای آزادتری را به دلیل مواجه با دنیای علم و تنوع و تکثر آن طی می کنند، کمتر محل اعتماد هستند. بنابرین، دلیلی وجود ندارد که نسبت به آنها جز در چهارچوب روال رسمی و مقررات قانونی و عرفی امتیاز ویژه ای داده شود. نمونه اش همین الان. بیش از یک سال است که تکلیف وزارت علوم روشن نیست، چنان که وضعیت بسیاری از رؤسای دانشگاه ها روشن نیست، و طبعا بسیاری از دانشکده ها و مراکز وابسته. دلیلی هم ندارد که حساسیت نشان داده شود، چون معلوم نیست چگونه اداره خواهد شد و چنان که اشاره شد قابل کنترل نیست.
این را عرض نکردم که خدای ناکرده نسبت به کوتاهی های دولت یا مجلس نسبت به دانشگاه چیزی گفته باشم، بلکه خواستم عرض کنم که صدا و سیما فوق العاده اهمیت دارد، چنان که بسیاری از مراکزی که مثلا در حوزه کار بنده است ـ تاریخ ـ آنها که مستقل از دانشگاه ها هستند، مورد حمایت هستند و برخی از آنها تقریبا در سالهای گذشته با دست و دلبازی هر نیرویی خواسته اند گرفته اند، هر فکری ریاست محترم آنها داشت، در آثار چاپی آن مراکز خود را نشان داده و در سایت هایشان بروز کرده، و عملا در راهی که تعریف شده حرکت کرده اند. اما دانشگاه ها در این زمینه با تاخیر و دغدغه و در شرایطی کم ثبات به حرکت خود ادامه می دهند.
باز نباید به سراغ دانشگاه می رفتم، مقصودم همان صدا و سیماست که بسیار اهمیت دارد و حالا که مدیریت جدید آمده، با حمایتی که از ایشان می شود و بودجه ای و نفوذی که در اختیار دارد، و قدرت بالایی که از لحاظ تاثیر گذاری دارد، سعی کند، لااقل بخشی از وظایف دانشگاه ها را که توسعه علم و دانش است بر عهده بگیرد. البته می تواند به مسائل خاص خود نیز توجه کند، رسالتی که دارد و برایش تعریف شده، اما لااقل یک بخش قابل توجهی از امکانات خود را در اختیار توسعه دانش بگذارد، کار وامانده دانشگاه ها را ادامه دهد و با همه توان از آرمانهایی که در جمهوری اسلامی در باره پیشرفت علم و دانش هست حمایت کند.
صدا و سیما اغلب در این زمینه کمکهایی می کنند و بارها شاهد برنامه های خوبی بوده ایم، اما این را نوشتم که باز هم تأکید کنم در این رسانه ملی، بخش بیشتری به حوزه علم اختصاص داده شود و مردم با دانش های جدید، و تجربه های نو آشنا شوند و در مقابل، سعی شود در همه برنامه ها، با خرافات و اطلاعات واهی و شبه علم ها مقابله شده و از ورود افراد جاهل عالم نما، جلوگیری شود.