اگر قبل از انتخابات، یک فضای پرشور و با نشاط داشتیم، می توانست نشان دهنده وجود سرمایه اجتماعی و اعتماد برای انتخابات باشد و سبب تحکیم شود. اما همان زمان حاکمیت خیلی علاقه ای برای این شور و نشاط نداشت و هم اینکه جامعه دچار فرسودگی در سرمایه اجتماعی به دلیل اتفاقات گذشته شده بود.متاسفانه مردم پاسخ خود را از اعتماد به دولتمردان گرفته بودند، بنابراین کسی منتظر اتفاق ویژه نبود تا اینکه در آستانه انتخابات یک احساس به وجود آمد و در چند روز آخر باقی مانده به انتخابات مردم با تردید به پای صندوقهای رای رفتند.البته ناگفته نماند که بخش عمده کسانی که در انتخابات این دوره شرکت کردند از شهرها و روستاها بودند و بیشترین آرای آقای روحانی هم مربوط به همین مناطق بود. متاسفانه در کلان شهرها میزان مشارکت مردم پایین بود و طبقه متوسط شهری که سرمایه بزرگی برای یک کشور هستند در ای انتخابات حضور چندانی نداشتند.
طبقه متوسط در دوره های دولت نهم و دهم، به شدت آسیب دید و اعتماد خود را از دست داد البته این موضوع از میانه دولت هشتم پیش آمد.در هر جامعه ای طبقه متوسط پیشتاز در فعالیتهای اجتماعی است، اما در انتخابات گذشته این گروه بایک پارامترها و فضای خاص به انتخابات رفتند. حتی برخی تصور می کردند رای آنها تاثیری ندارد اما اگر رای ندهند، شرایط کشور به خطر می افتد . برخی مسئولان هم اعلام کردند اگر به نظام رای نمی دهید به کشور رای دهید و همین ادبیات باعث حضور مردم شد. در دولت گذشته مردم شهرهای کوچک تصور می کردند شرایط آنها بهتر می شود که نشد برای همین برخلاف نظر دولت دهم به آقای روحانی رای دادند.
به نظر می رسید بعد از انتخابات و به دست آوردن نتیجه ای که مورد نظر مردم بود اوضاع تغییر کند و مردم انتظار داشتند که در زندگی اجتماعی، شرایط زندگی ، تعاملات اجتماعی فضای دوستی ، همبستگی و اعتماد شکل گیرد.حاکمیت خیلی از این موضوع استقبال نکرد تا این فضا شکل گیرد.به نظر من جشن بعد از انتخابات پیام خوبی برای مسئولان بود که به فکر آشتی ملی باشند و شرایطی ایجاد کنند که اعتماد از دست رفته بازگردد اما من فکر می کنم جریانهایی ضد این تحولات پیش آمد که خواستار دوام منافع خود بودند.
این گروه که بقای خود را در استمرار شرایط قبل می دانستند تلاش کردند این موفقیتها به دست نیاید و مردم احساس بیهودگی کنند.الان می بینیم که چه مشکلات و موانعی در دولت آقای روحانی پیش آمده، نمایندگان بیشترین سوالها را از وزیران دولت می کنند و از آن طرف آشتی ملی ، آزادی زندانیان سیاسی و تحرک دانشگاهها هم به وجود نیامده است. در حوزه سیاست داخلی ما شاهد کمترین تغییرات بودیم و برای همین الان یاس و ناامیدی مردم بیشتر شده است. من پیش بینی می کنم اگر دولت اقدامی نکند و تردیدها را از بین نبرد تا امید را به جامعه بازنگرداند شرایط بدتر هم می شود.متاسفانه رقبای دولت جدید، قصد زمین زدن دولت را دارند تا به مردم بگویند شما اشتباه کردید و الان تاوان پس می دهید. اما مایوس کردن مردمی که سرمایه اجتماعی هستند می تواند آثار خطرناکی برای آینده کشور داشته باشد و فضای بی تفاوتی را به وجود آورد. الان رقبای دولت، با اتفاقاتی که در زمینه سبد کالا و ثبت نام یارانه افتاد خوشحال هستند . به نظرمن این بی اعتمادی و یاس مردم توسط دولت جدید ایجاد نشده و حاصل 8 سال اقدامات دولت گذشته است، چون این دولت یک کشور ورشکسته را تحویل گرفت که در بدترین شرایط بین اللملی و اقتصادی بود. برای جبران این خرابی ها نیاز به یک عزم ملی است ، تمام گروههای اجتماعی و اندیشمندان و مردم باید از این وضعیت احساس نگرانی کنند چون دیر یا زود دود آن به چشم همه می رود.
جامعه شناس و استاد دانشگاه
نظر شما