۰ نفر
۱ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۵۲

نام بسیج یادآور خاطره عزیزترین نهاد و بزرگترین مردان تاریخ ما است. نهادی که به تعبیر امام راحل تشکیل آن «یقیناً از برکات و الطاف جلیه خداوند تعالی بود.» و «شجره طیبه و درخت تناور و پرثمری است که شکوفه‌های آن بوی بهار وصل و طراوت یقین و حدیث عشق می‌دهد. بسیج مدرسه عشق و مکتب شاهدان و شهیدان گمنامی است که پیروانش برگلدسته‌های رفیع آن، اذان رشادت و شهادت سرداده‌اند. بسیج میقات پابرهنگان و معراج اندیشه پاک اسلامی است که تربیت یافتگان آن نام و نشان در گمنامی و بی‌نشانی گرفته‌اند. بسیج لشکر مخلص خدا است که دفتر تشکیل آن را همه مجاهدان، از اولین تا آخرین امضاء نموده‌اند.»

اين واژه‌ها و تعبيرهاي زیبا و بي‌نظير، اوصافي است كه مراد و مرشد بسيجيان، امام خميني (ره) در آخرين پيام خود به مناسبت هفته بسيج (2/9/1367) صادر فرموده‌اند؛ امامي كه دوست و دشمن صداقت او در گفتار و دوري‌اش از مداهنه و مبالغه را تصديق كرده و مي‌كنند و اين همه نشان از آن دارد كه هيچ نهادي والاتر و عزيزتر از بسيج در نگاه آن پير روشن ضمير نبوده است.

حق هم همين است؛ بويژه آنگاه كه دشوارترين شبها و روزهاي پرخطر هشت سال دفاعِ مقدس را به ياد آوريم و نقش بسيج و بسيجي‌ها را در خلق حماسي‌ترين صحنه‌هاي تاريخ ايران و جهان مرور كنيم. در آن صورت است كه ما نيز همگام با رهبر سفر كرده اين امت، مي‌پرسيم : «حقيقتاً اگر بخواهيم مصداق كاملي از ايثار و خلوص و فداكاري و عشق به ذات مقدس حق و اسلام را ارائه دهيم، چه كسي سزاوارتر از بسيج و بسيجيان خواهد بود؟!»

نوجوانان، جوانان و پيران جوانمردي كه داوطلبانه و بي‌هيچ ادعا روزهاي سخت جنگ را مردانه پشت سرنهادند و بدون درخواست پاداش و سپاس، فقط براي اداي تكليف، در برابر بي‌رحم‌ترين دشمنان اين آيين و سرزمين سينه سپر كردند و البته «فَمِنهُم مَن قَضي نَحْبَه و مِنهُم مَن يَنتَظِرُ»

بسيجي، گرچه مرد ميدان‌هاي خطر و فداكاري است، امّا فقط براي آن روزها نيست. هر روز و هر هفته از آن بسيج است و راه‌نجات نيز حضور جانانه آنان در ميدان. بسیج نه متعلق به این دسته است، و نه وابسته به آن جناح. بسیج، نماد فرهنگ و طرز تفکر انقلاب است، و بايد باور كرد كه تنها راه نجات كشور بازگشت به فرهنگ بسيج و حاكميت تفكر بسيجي بر همه عرصه‌ها است؛ چرا كه «اگر بر كشوري نواي دل‌نشين تفكر بسيجي طنين‌انداز شد، چشم طمع دشمنان و جهان خواران از آن دور خواهد شد والّا هر لحظه بايد منتظر حادثه ماند.»

تكريم بسيج، احترام به مردانگي و مروّت است، پاسداشت جوانمردي و تضمين آينده است. بسيجيان نيازي به احترام و تجليل ما ندارند. ما هستيم كه به آنان و به حضور فعالشان براي هميشه نيازمنديم.

خدا را سپاس كه رويش‌هاي بسيج همچنان پرثمر و بركت‌خيز است، و مباد كه نام آوران روزهاي سخت از ياد بروند و در گرد و خاك بازي‌هاي روزگار ديده نشوند؛ چه رسد به آنكه خداي ناكرده كم لطفي و جفا ببينند. امام در پايان همان پيام فرمود : «من دست يكايك شما پيشگامان رهايي را مي‌بوسم و مي‌دانم كه اگر مسئولين نظام اسلامي از شما غافل شوند به آتش دوزخ الهي خواهند سوخت.»

سلام و صلوات خدا بر شهيدان بسيج و درود و بركات او بر زنان و مرداني كه سنگر آنان را همچنان پاس داشته‌اند.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 386551

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 10 =