رضا فرجی دانا وزیر علوم، تحقیقات و فناوریِ دولت روحانی، جزو اولین ها شد. نخستین وزیری که در دولت یازدهم، با استیضاح، عزل و برکنار شد؛ استیضاحی کاملاً سیاسی و نه البته لزوماً جناحی!
به نظر می رسد که این استیضاح، فقط منجر به خروج فرجی دانا از کابینه ی دولت تدبیر و امید، نشد بلکه دستاوردهایی قابل تأمل و چه بسا بسیارمهم داشت؛
یک. ضرورت دارد که مقررات راجع به استیضاح، بازنگری و اصلاح شود تا دلیل یا دلایل استیضاح یک وزیر، در راستای شفاف سازی، دقیق تر و روشن تر اطلاع رسانی شود.
دو. سیاسی کاری ها باید لزوماً با سازوکار سیاستی نظام در سطح کلان و سیاستگذاری ها همخوانی داشته باشد تا سیاست بازی هایی ولو جناحی، با یک استیضاح، بر رشد اجتماعی و توسعه ی علمی و اقتصادی کشور، تأثیرگذار نباشد و مانع تراشی محسوب نشود.
این که 50 نفر، استیضاح وزیر را امضا نمایند ولیکن نزدیک به سه برابر این عدد، یعنی 145 نفر موافق با استیضاح باشند و نسبت به پاسخ های وزیر علوم، متقاعد نشوند، مؤیدِ دیدگاهی است که نشان از روابط سیاسی عمیق پشت پرده ی این استیضاح دارد که با سازوکار سیاست های نظام و جناح بندی های سیاسی، هماهنگیِ لازم را ندارد.
سه. مجلس، نباید از ابتدا قدم در راهی بردارد که به تضعیفِ خودش بینجامد. چرا که این استیضاح حکایت از این دارد که روند ابتداییِ اعطای رأی اعتماد به فرجی دانا، مشکل داشته و با منطق حقوق عمومی که تضمین دهنده و تأمین کننده ی آن، نمایندگان مجلس اند، سازگاری نداشته و ندارد.
چهار. حال که از اصلاح اساسی ساختار اداری کشور، نه فقط در وزارت علوم، امید به فرجی نیست، بدیهی است که حتی در مجلس هم، دانایی دگر باید!
این استیضاح، در واقع، به صدا درآوردنِ عملیِ زنگ شروع رقابت های اهالی سیاست برای تصاحب کرسی های مجلس دهم بود.
نظر شما