الهه خسروی‌یگانه: می‌گوید در طول شبانه‌روز فقط سه ساعت می‌خوابد، آن هم در کاخ. حتی مجال ندارد خودش را به خانه‌اش برساند. بهروز غریب‌پور یکی از بهترین مدیران فرهنگی حال حاضر کشور است. کسی در که در پیشینه کاری‌اش تبدیل کشتارگاه تهران به فرهنگسرای بهمن و تاسیس و سال‌ها مدیریت خانه هنرمندان ایران به چشم می‌خورد. امسال وقتی خبر مدیریت غریب‌پور بر کاخ جشنواره اعلام شد، خیلی‌ها استقبال کردند، به خصوص خبرنگاران و اهالی مطبوعات. اما مشکلات آنقدر زیاد است که بهروز غریب‌پور را گلایه‌مند کرده است. مشکلاتی نه مدیریتی و سیستماتیک، که فرهنگی.
با این حال غریب‌پور اهل کوتاه آمدن نیست و همه تلاشش را می‌کند تا وظیفه‌اش را به نحو احسن انجام دهد. درباره وضعیت کاخ جشنواره و مشکلاتی که روزهای تعطیل آخر هفته، به خصوص برای فیلم «لانتوری» در کاخ جشنواره پیش آمد با غریب‌پور گفت‌وگویی کرده‌ایم که می‌خوانید:
آقای غریب‌پور امسال با سخت‌گیری‌هایی که برای صدور کارت می‌شد همه خیال می‌کردیم که روزهای آرام و منظمی را در کاخ جشنواره سپری خواهیم کرد، مخصوصا این که نام شما هم به عنوان مدیر کاخ مطرح شده بود، با این حال چند روز گذشته سالن همایش‌های برج میلاد پر بود از آدم‌هایی که نه مطبوعاتی بودند نه سینمایی. چرا این اتفاق افتاد؟
صدور کارت میهمان با حساسیت صورت گرفته و لیست اصحاب مطبوعات و رسانه‌ها از ماه‌ها پیش تعیین شده و طبیعی است در این رابطه بر اساس یک رشته سوابق و کار حرفه‌ای کارت‌ها صادر شده است. متاسفانه ما هر روز تعداد زیادی کارت باطل می‌کنیم چون شخصیت‌های فرهنگی یا اداری متاسفانه کارت خودشان را به نزدیکان اقوام یا حتی همسایه‌ها و آشنایان دادند که به جای آنها در جشنواره باشند، بنابراین شما چهره‌ای می‌بینی که نه خبرنگار است، نه سینمایی، فقط مشتاق دیدن چهره‌های سینمایی است. در واقع کسی که میل ندارد یا به هر دلیل دیگری قادر نبوده در جشنواره باشد کارتش را به کسی داده که هیچ صبغه هنری ندارد. یکی از مشکلات اصلی ما در طول جشنواره همین مساله است. من اگر بخواهم اسامی را اعلام کنم، بی ادبی به ساحت کسانی است که جشنواره ما را به هم ریخته‌اند اما اگر ضروری باشد اسامی را اعلام می‌کنم و شرح ماجرا می گویم.
مثلا چه کسانی؟
خیلی‌ها. از برجسته‌ترین شخصیت‌های تخلف کردند تا کسانی که مشهورند، کارت خودشان را به دیگران دادند. حتی گاهی ما مجبور شدیم با آن مقام تماس بگیریم که آیا شما این کارت را دادید؟ و کلی به مشکل برخوردیم. به هر صورت برای این که توهین نباشد اسم این آدم‌ها را رسانه ای نکردیم اما۲۵۰ کارت به غیر استعلام کردیم و تایید کردند چون خودشان نمی آمدند آنها را به دوستان‌شان دادند یا در چند مورد کارت سال پیش را دادند. واقعا برای‌شان متاسفم. بعضی از این شخصیت‌ها در راس امور بسیار حساس فرهنگی و هنری بودند و نمی‌دانم چطور با آبرو و حیثیت جشنواره بازی می‌کنند؟ ما کاخ مردمی داریم می توانستند بلیط بگیرند و در سینماهای عادی دوستان‌شان را میهمان کنند، اما وقتی می آیند از این امکانی که به احترام آنها تامین شده سوءاستفاده می کنند شخصیت جشنواره را زیر سوال می برند. واقعا جای تاسف است. معضل دیگر افرادی هستند که متاسفانه از راه‌هایی، کارت خودشان را به دیگری می رسانند. در اینجا هم ما باز باید یک سیستم پلیسی فوق العاده فعال ایجاد کنیم که متوجه شویم این کارت از کجا رد شده. وقتی می گوییم افراد باید به ما در برگزاری این جشنواره کمک کنند به خاطر همین است. ببینید، ما مشکلات پذیرایی نداریم و خودتان دیده‌اید که با چه نظمی کارها را انجام می‌دهیم، اما چه کنیم وقتی یک نفر به صورت بسیار دردآوری تلاش می کند به دیگری که بیرون مانده کارت بدهد و بعد با این کارت چند نفر وارد می‌شوند؟ برای نظارت بر این ماجرا باید از اداره آگاهی کمک می‌گرفتیم که به خاطر احترام به میهمانان چنین کاری نکردیم و این رنج را متحمل شدیم که در نهایت صبوری کارها را انجام دهیم.
در روزهای تعطیل آخر هفته حضور بچه‌ها هم در کاخ جشنواره مشهود بود. واقعا چطور وارد شده بودند؟
ما به کرات گفتیم بچه نباید باشد، در بعضی از این فیلم‌ها تعدادی از کودکان و نوجوانان بازیگر حضور داشتند، بعد خبرنگار و عکاس می‌آید از این بچه عکس می‌گیرد و می گوید این خلاف چیزی است که دبیر گفته، نمی‌آید بپرسد این بچه چرا وارد شده؟ البته باز هم از آن شیوه غیر اصولی استفاده کرده و بچه را وارد کاخ می‌کنند. ما روز جمعه چهل راهنما داشتیم تا این نوع مسائل را کنترل کنند ولی مگر نیروی اجرایی ما چقدر است که با یکایک افراد در بیفتیم؟ با تمام اینها بنده و همکارانم افتخار برگزاری جشنواره ای را داریم که زیباست و دربرگیرنده آثار خوب کارگردانان ماست.
چه تمهیداتی برای از بین بردن این مشکلات اندیشیده‌اید؟
برای این که این بی نظمی را از بین ببریم در هر سانسی تمام تماشاگران سانس قبلی را از سالن خارج می کنیم. در مواردی شاهد این بودیم تعدادی افراد از سانس دو و نیم تا ده شب در سالن می ماندند که مبادا بلیت بهشان نرسد و چون فضا فرهنگی است نخواستیم کارت‌شان را چک کنیم. حتی در یک مورد پشت پرده بالکن سالن‌همایش‌ها چهار نفر را پیدا کردیم که خودشان را پنهان کرده بودند تا در سانس بعدی توی سالن باشند. بهشان گفتیم آخر چرا با جان خودتان بازی می‌کنید؟ اگر اتفاقی بیفتد یا ما درهای سالن را ببندیم و برویم شما چه می‌کنید؟ ولی نهایتا به این تصمیم رسیدیم که پس از هر اجرا و نمایش فیلم، سالن تخلیه شود. به همین خاطر می‌بینید که نظم وجود دارد. در جدول نمایش فیلم هم تغییری دادیم تا بعضی از فیلم ها با نیم ساعت تاخیر به نمایش در آیند که باز هم بتوانیم سالن را تخلیه و بعد پذیرش کنیم.
۵۸۵۸
نظر شما