بدهی هایی که دست دولت را بسته است/چگونه میراث شوم بدهی های گذشته گلوی توسعه را می فشارد؟

8 میلیون و 500 هزار نفر از دولت حقوق می گیرند.عددی که نشان می دهد هنوز دولت بزرگ است و بخش بزرگی از بودجه جاری صرف پرداخت حقوق و مزایا می شود.

نگار احمدی-

حسن روحانی چند ماه بعد از ریاست جمهوری از سه چالش بزرگ دولت یعنی یارانه ها،مسکن مهر و بدهی های دولت به صندوق های تامین اجتماعی نام برد.سه چالشی که هنوز هم با گذشت 3 سال از عمر دولت یازدهم،همچنان بخش بزرگی از دغدغه های دولت در حوزه اقتصاد را به خود اختصاص داده است.دغدغه هایی که باعث شده،انرژی دولت از هدف گذاری برای توسعه و گسترش چتر تامین اجتماعی برای همگان به حاشیه برود.

به گزارش خبرآنلاین، اگرچه برنامه حذف یارانه ها ازدهک های پردرآمد از سال گذشته رسما آغاز شده و براساس آنچه مجلس نهم تصویب کرد،امسال نیز قرار است بخش بزرگی از یارانه افرادی که نیاز ندارند،حذف شود اما این موضوع همچنان دغدغه دولت در سالهای آینده هم خواهد بود.

مسکن مهر،چالش بزرگ دیگری است.هرچند که این طرح باقی مانده از دولت قبل بنا به گفته مسئولان وزارت راه و شهرسازی تا پایان امسال به پایان می رسد،اما این طرح چالش برانگیز هم همچنان دغدغه دولت است. اگرهر دوی این طرح ها راه حل های کوتاه مدت و بلند مدت داشته و براساس این راه حل ها دولت در راستای حل آنها گام برداشته است،با این حال در میان این سه دغدغه،این بدهی صندوق های بازنشستگی و بدهی به سازمان تامین اجتماعی است که می تواند دغدغه بزرگ برای دولت محسوب شود.اگر این بدهی ها نبود،بی تردید دولت می توانست توان خود را صرف رشدو توسعه و گسترش تامین اجتماعی کند.اما دولت به تامین اجتماعی بدهکار است.

بدهی 100 هزار میلیارد تومانی

آنطور که رییس سازمان تامین اجتماعی گفته  دولت به تامین اجتماعی 100 هزار میلیارد تومان بدهکار است. این عدد یک دهم از نقدینگی کشور را تشکیل داده و  معادل 20 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور است.مسلما پرداخت این حجم از بدهی از سوی دولت به تامین اجتماعی یک شبه نه ممکن است و نه در توان دولت.شاید از همین رو است که علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی پیشنهاد داده که :« اگر دولت نمی‌تواند این بدهی‌ها را پرداخت کند باید از سرمایه‌های خود مانند مناطق آزاد و بنادر را به سازمان تامین اجتماعی تحویل بدهد.»

از 8.5 میلیون‌نفر حقوق‌بگیر دولت، سه‌میلیون‌ و985 نفر کارمند دولت هستند و چهارمیلیون‌و490 نفر هم بازنشسته تامین‌اجتماعی هستند  که حقوق خود را از دولت می‌گیرند. گزارش ها حاکی است که این میزان بدهی، نسبت بودجه جاری کشور به بودجه عمومی 80 درصد و بودجه کل کشور به تولید ناخالص 92 درصد است.

واقعیت این است که صندوق‌های بازنشستگی طی سالهای گذشته به دلیل سوءمدیریت قانون‌گذار و دولت ورشکسته شده است. اتکای این صندوق‌ها به بودجه دولت بوده و در همین بودجه سال 95  شاید دولت حدود 110‌ هزار ‌میلیارد تومان بابت صندوق‌ها پول پرداخت کرده است. هر کارمند که بازنشسته می‌شود عملا از جیب دولت پول دریافت می‌کند. همین عامل سبب شده تا انرژی دولت گرفته شود.رشد و توسعه فدای بدهی های دولت شود.

درس از تجربه دیگران

پس از بحران 1930  توجه دولت‌های غربی به سمت بیمه‌های اجتماعی و دولت رفاه معطوف شد.در تمام این سالها دولت‌ها تلاش کرده اند تا از طریق مالیات‌های تصاعدی، گسترش بیمه‌های سلامت، بیمه‌های اجتماعی و مسکن اجتماعی، وضع فقرا را بهبود بخشند. مثلا دولت کارگری تونی بلر برنامه مبارزه با فقر تنظیم کرد. حتی دولت کنونی انگلیس که دولتی محافظه‌کار است این طرح را ادامه داده است. ایجاد فرصت‌های اشتغال برای فقرا،، بهبود مسکن اجتماعی، حل مسئله بافت‌های فرسوده، بازآفرینی شهری، همه در دستور کار دولت‌ها بوده است.

کشورهای در حال توسعه هم تلاش می کنند،این تجربه را تکرار کنند.بیشتر اقتصادهای نوظهور که اقتصادهای موفقی هستند،  از مدت‌ها به این نتیجه رسیدند که لازمه فقرزدایی، رشد اقتصادی است. در نتیجه سیاست‌های اقتصادی را به سمتی هدایت کرده اند که  در خدمت رشد اشتغال و توسعه باشد زیرا رشدی که اشتغال را فراهم نکند و ثمراتش نصیب فقرا نشود، دیگر قابل قبول نیست.

تحلیل گران اقتصادی می گویند،قطعا پیروی از این هدف تنها از طریق نوعی بازار اجتماعی مطرح می‌شود. دولت باید مراقب فقرا باشد و چتر سیاست‌های حمایتی و بیمه‌ای را بگستراند.

3535

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 532510

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 4
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام US ۰۳:۲۰ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۳
    13 2
    بابا اینجا تو امریکا اینطور نیست که طرف وقتی بازنشست شد دیگه تا اخر عمر و حتی بعدشم بهش پول بدند. اینجا اینطوریه که طرف وقتی کار میکنه میتونه یه مقدار پول بذاره کنار، هرچقدر که اون بذاره کنار کارفرما هم میذاره، بعدش که بازنشست شد همون پول رو به طرف برمیگردونن. درنتیجه دولت بدهکار نمیشه اصلا و بدبختی های بعدش.
  • علی A1 ۰۳:۲۱ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۳
    0 0
    با سلام یک سوال دارم این کلمه نیاز ندارد را چه کسی باید تشخیص بدهداین کیه که میگوید حسن نیاز ندارد حسین نیاز دارد یارانه بگیردملاک تشخیص او مشخص شده است یا سلیقه ای این 45تومان دادند تا جبران گرانی بشود اولش یک حرف میزنند بعد که خرشان از پل گذشت چیز دیگر میشود.
  • امین GB ۰۴:۰۱ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۳
    7 0
    با سلام دوست عزیز فکر میکنم شما در جامعه حضور ندارید که ببینید خصوصی سازی چه بلایی بر چرخه اقتصاد مملکت و مردم مظلوم آورده، تا این رانت رانت بازی ها وجود داره خصوصی سازی امیدوار کننده ی نخواهیم داشت ، سرانجامش همین میشه که عده قلیلی کیسه هاشون پر از پول و مردم بدون نون،مثالش همکاران کارگر پیمانکاری خودم در شرکت نفت جنوب ،شرکت پیمانکار جوون تحصیل کرده جویای کارو با حقوق یک میلیونو دویست استخدام کرده، در صورتی که شرکت نفت دو برابر همین چیزیرو که کارگر حقوق میگیررو به پیمانکار میده، واقعا این انصافه که پیمانکار بدون هیچ دردسری حقوق هزاران جوونو تو جیب مبارکتش میزاره، خداییش این چه خصوصی شدنه
  • بی نام A1 ۰۴:۲۶ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۳
    1 1
    همه دولت ها در ایجاد این بدهی ها نقش داشته اند . در تمام دولت ها دولت مرتبا هر روز بزرگ تر شده است و بی خاصیت و مفسد . هر فعل وانفعالی در دولت ها همراه با رشوه است و هزینه هر کار با دوبرابر قیمت انجام می شود و 00000000000000. راه برون رفت از این بحران 1 کوچک کردن دولت 2 واگذاری صنایع 3 مسئولیت پذیری مسئولین و عزل مدیران ناتوان 4 عدم اعطای وام وتسهیلات به فعالیت های تجاری 5 کنترول و جلوگیری از ورود قاچاق با اختصاص ده درصد قیمت قاچاق به مامور کشف کننده و000000