احزاب و گروههای مختلف سیاسی در سالهای گذشته معمولا از سه طریق درآمدزایی داشتهاند. نخست اینکه اعضای آن بخشی از سود فعالیتهای اقتصادی خود را به حزبشان تزریق کردهاند تا از این طریق درآمد حزب را تامین کنند. بدیهی است این روش آسیبهایی را به همراه دارد و ممکن است وقتی که حزب مربوطه پیروز انتخابات میشود این شائبه بهوجود آید که بنگاه مربوطه از رانتهای مالی یا اطلاعاتی برخوردار خواهد شد.
راه دوم این است که حزب از طریق گرفتن حق عضویت امور خود را اداره کند که با توجه به مخارج بالایی که تشکیلات حزبی دارد و در هنگام انتخابات به اوج خود میرسد، حق عضویت کفاف هزینههایش را نمیدهد.
سومین راه هم این است که از صاحبان ثروت یا خیرین تامین مالی شوند که به نظر میرسد حزب، وامدار این گروهها خواهد شد و ممکن است وقتی قدرت را به دست میگیرد به مرکز توزیع برخی رانتها تبدیل شود.
حمیدرضا فولادگر نماینده اصفهان در روزنامه دنیای اقتصاد نوشت:
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 411508
نظر شما